پروردگار در سورة مبارک لقمان مي‌فرمايد:
(يا بُنَيَّ إِنَّها إِنْ تَكُ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَكُنْ في صَخْرَةٍ أَوْ فِي السَّماواتِ أَوْ فِي الْأَرْضِ)
اگر عمل انسان هموزن يک دانة ارزن باشد و اين عمل در دل آسمان‌ها قرار بگيرد؛ يا اين عمل شما که به وزن دانة ارزن است در دل زمين قرار بگيرد؛ نه «علي الارض» بلکه (فِي الْأَرْضِ)، خدا نسبت به آن واقف است. در آيه، کلمة صخره الف و لام ندارد؛ يعني از نظر ادبي، پروردگار سنگ معيني را نمي‌گويد. اين عمل در دل يک سنگ باشد؛ يعني هر سنگي که در کرة زمين، کوه‌ها و دره‌ها است. اگر اين عمل در يک سنگ نامعلومي باشد و به کسي بگويند برو اين عمل را پيدا کن؛ اولاً چقدر باید عمر او طولاني باشد كه بتواند دانه به دانة سنگريزه‌ها و سنگ‌های درشت کره زمين را بررسی کند و خرد کند تا اين عمل را بیابد! خداوند می‌فرماید من در قيامت اين عمل شما را خواهم آورد.
منبع : پایگاه عرفان
