ولى در فرهنگ خدا و دين حق، كه همه قوانين و احكام و حتى فلسفه و حكمت برخى از آنها روشن است، و امرى در آن خارج از فهم مردم نيست، و انسان ها از هر دسته و صنفى و از هر گروه و نوعى با بهره مندى از عقل و انديشه مى توانند رشد را كه يافتن راه كار و جاده مستقيم و غىّ را كه بيرون افتادن از جاده با فراموش كردن مقصد است بفهمند هيچ جاى اجبار و اكراه در دين نيست، با روشن بودن صراط مستقيم، و راه غى و ضلالت، عقل هر انسانى به او مى گويد راه رشد را آزادانه انتخاب كن، و از رفتن در راه ضلالت اجتناب نما.
آرى با روشن بودن حقيقت و اين كه آراسته شدن به آن داراى پاداش است، و آلوده شده به غى همراه كيفر است و گاهى اين پاداش و كيفر تكوينى است شارع دين و حكومت دينى و عالم دين چه نيازى به اجبار مردم به قبول دين دارد، انسان آزاد است كه دين يا بى دينى حق يا باطل، خدا يا شيطان، ابولهب يا احمد، معاويه يا على، حسين يا يزيد و خلاصه بهشت يا دوزخ را انتخاب كند.
چندين چراغ دارد و بى راهه مى رود
بگذار تا بيفتد و بيند سزاى خويش به راستى اگر كسى بخواهد دين را به كسى عرضه كند، راهش اين است كه تفسيرى محكم از قرآن، احاديثى با ترجمه استوار از امامان، كتاب هائى اخلاقى چون نوشته هاى فيض كاشانى، و ملامهدى نراقى، و ملااحمد نراقى و ........ به او عرضه كند و از او بخواهد به دقت و با رعايت انصاف مطالعه نمايد تا پس از تبيين رشد و غىّ به انتخاب دست يازد، قطعاً اكثر مردم با فهم حقايق اسلام كه در آيات محكم قرآن، و روايات استوار منعكس است با اختيار خود دين را پذيرفته و سعادت دنيا و آخرت خود را تأمين مى كنند.
منبع : پایگاه عرفان
