تاريخ نشان مى دهد كه سودجوئى از راه پول در عرف ملل پيشين عمل زشت و ناپسند محسوب مى شده و رباخوارى و ربا خواران را نكوهش مى نموده اند و آن را ظلم مى شمردند.
در نظر مردم چنين رباخواران جز در وقت وام دادن مورد اعتناى مردم نبودند و بنابر يك مثل چينى قديمى دزدان عمده صرافى مى كنند. روشن است كه ربا خواران تا چه حد نفرت انگيز بوده است.
در هند قرون وسطى نيز مردم از جنبه مذهبى از آن كراهت داشتند و دورى مى جستند، مگاستنس مى گويد: هنديان نه پول خود را به تنزيل مى دادند و نه مى دانستند چگونه بايد قرض كرد. در ميان ايرانيان ربا خوارى رايج نبوده، ولى باز پس دادن وام را امر واجب و مقدس مى شمردند.
منبع : پایگاه عرفان
