نكتۀ دوم: مهر و محبت خدا به موجودات

خدا با مهر، محبت، عشقش، و لطفش، براي کل موجودات عالم و حرکت و مقصد آن‌ها چه تدارکي ديده است. براي موجودات حق انتخاب نگذاشته، ولي براي انسان حق انتخاب قرار داده است. اگر انتخاب کرديم، مثل کل موجودات، به او مي‌رسيم؛ و اگر انتخاب نکرديم، حرکت ما برعکس مي‌شود؛ به جاي حرکت «الي الربّ»، حرکت «الي النار» پيدا مي‌کنيم. اين هم در قرآن مطرح است.

ما در پايان کار، دو نقطه بيشتر نداريم؛ يا به او مي‌رسيم يا به او نمي‌رسيم. اگر به او نرسيديم، يقيناً به دوزخ مي‌رسيم. جاده هم به اين دو مقصد ختم مي‌شود، نه از خدا مي‌شود فراتر رفت و نه از دوزخ مي‌شود فرار کرد. ما از خدا نمي‌توانيم فراتر برويم؛ زيرا

(إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْ ءٍ مُحيطٌ)

«ولايمکن الفرار من حکومتک»

از دوزخ هم نمي‌توانيم فرار کنيم، چون براي دوزخيان بعد از دوزخ فضايي نيست؛ و گريزگاه و پناهگاهي برای آنان وجود ندارد.