ارزش‌هاي معرفتي اعضا و جوارح

ارزش اشک، قلب، و بدن، ارزش الاهی است؛ گوشت و پوست مطرح نيست. چون اگر خود بدن را بخواهند ارزيابي کنند، دانشمندان محاسبه كرده‌اند كه کل چربي‌هاي بدن هفت قالب صابون مي‌شود. مواد آهني بدن هفت ميخ ريز مي‌شود. آب بدن، به اندازۀ يک سطل معمولي مي‌شود. گوگرد بدن اگر از بدن بيرون کشيده شود، يک سگ کثيف را با آن مي‌شود شست. اگر کل اين عناصر که از تجزيۀ بدن به دست می‌آید، در بازار بفروشيم، بيست تومان مي‌شود. آن‌هایي که خدا را نمي‌شناسند، سنگ هستند.

(ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ فَهِيَ كَالْحِجارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَة)

کساني که خدا را نمي‌شناسند، ميت هستند.

(أَ وَ مَنْ كانَ مَيْتا)

(ما أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِي الْقُبُور

کسانی که خدا را نمي‌شناسند (كَالْأَنْعام) هستند.

آن‌ها (شَرَّ الدَّوَاب) و (كَمَثَلِ الْحِمارِ) هستند.

آنان (فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْب) هستند بالاترین جرم آنان در روز قيامت اين است که خود را از افق انسانيت بسيار تنزّل داده‌اند تا مطابق يک سنگ يا يک سگ شوند؛ اين، يک جرم بسيار سنگين است. اين غير آن جرمي است که خدا را نشناخته‌اند و به حضرت حق جاهل مانده‌اند.