روح پذيرش و عمل بر اساس ايمان‏

سَمِعْنا كنايه از پذيرش دعوت خدا و رسول و قبول احكام حضرت حق و پيامبر است.

مگر صاحب عقل و انسان خردمند، و آن كه از انصاف و فروتنى بهره دارد، مى تواند دعوت حق و پيامبر و احكام و معارف آنان را كه از علم و حكمت و رحمت و مصلحت سرچشمه گرفته، و جز تأمين سعادت دنيا و آخرت انسان را نمى خواهد نپذيرد.

دعوت خدا و پيامبر و همه حقايق اسلاميه و اصول دين مبين الهى هماهنگ با فطرت، و مجموعه آن صراط مستقيم، و راه راست، و طريق رساننده انسان به خوشبختى و رضايت و جنت خداست.

خردورز در برابر اين فرهنگ اصيل، و مايه رشد و كمال، سر فروتنى فرود مى آورد، و با اشتياق تام و شوق وافر تن به قبولى و پذيرش مى دهد، و همه حركات درون و برون را بر اساس آن تنظيم مى كند، و قلب را محل طلوع توحيد و شئون آن نموده، و روح و نفس را به حقايق اخلاقيه آراسته و از رذايل پيراسته مى كند و همه اعضاء رئيسه بدن را به چرخه عمل صالح درآورده در مدار بندگى و عبادت قرار مى دهد.