تقدير ارزاق بر اساس مصالح

او مي‌داند با بندگانش چگونه معامله کند. آنان فقط نگاهشان به رزّاقيت است فرقی ندارد که کم باشد، یا متوسط یا فراوان. اگر شد بيش‌تر هزينه مي‌کنند و اگر نشد، هر چه او صلاح بداند. آنان به اوصاف و اسماي حسني تکیه دارند. در قرآن مي‌خوانند:

(وَ فِي السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُون* فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّكُمْ تَنْطِقُون)

روزيتان نزد من و در آسمان است. حالا در علم حق يا در آسمان طبيعت است.

براي اين‌که محكم‌كاري كنم، سوگند ياد مي‌كنم كه تا زنده‌اي رزق تو را مي‌دهم. موحدان به کم و متوسط و زياد روزی، کاري ندارند. بقيه هم در طمع و حرص مسابقه مي‌دهند. وقت ندارند نماز جماعت يا مسجد يا عيادت مريض بروند و يا به مستحقي رسيدگي كنند. ميلياردها تومان جمع مي‌کنند؛ بعد از خستگي زياد، قلب يک مرتبه مي‌ايستد؛ پول‌ها براي ورثه مي‌ماند و بدنش را به قبرستان تحويل مي‌دهند.