عشق به توحيد

حالا شما آزاديد که با تکيه بر معارف اين جنت را بهشت معبود، وصال، قرب، لقاء، رضا و یا رضوان من الله اکبر بدانيد. آدم موحد عاشق است. چون معرفت که زمينۀ ديدن حق در رصدخانۀ قلب است، قلب را خالي از عشق و محبت نمي‌گذارد. هر چه معرفت آدم گسترده شود، محبت او افزون‌تر مي‌شود.

در سورۀ بقره مي‌فرمايد:

(وَ الَّذينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّه)

این مهر، محبت معمولي نيست؛ محبتي است که قوي‌ترين موتور حرکت است که انسان وجود خود را در هر قدمي يا هر مکاني، براي معشوق هزينه مي‌کند. جالب اين است که آنان در فضاي معرفت، به قضاي الاهی راضي هستند. قضا يعني حکم و دستور؛ حال فرمان مقدس او صادر شده است که من از نظر مالي در اندازه قرار بگيرم که زندگي‌ام بگذرد و دچار مشکل نشوم. عامل بخشي از مشکلات اقتصادي، طمع و حرص است. آن‌ها که در اين وادي نيستند، دل در گرو حرم محبت حق و معرفت حق دارند و حرص و طمع در دل آنان جاي ندارد.

دلي کو با تو شد همراه و هم بر[     چگونه مهـر بنـدد جـاي ديگـر