سفرة آسماني امت پيامبران

مائده ای که در سورۀ بقره مطرح است يعني سفره داراي نعمت:

(وَ أَنْزَلْنا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى)

خداوند چهل سال در بيابان، روزي بني‌اسرائيل را مستقيم از آسمان نازل مي‌کرد. مائده، از آسمان مي‌رسيد. در ميان قوم موسي چند نفر بي‌ادب گفتند: سير و عدس آن كجاست؟ اين نعمتي که خدا از آسمان مي‌فرستد، چرا عدس و سير ندارد؟ مائده از آسمان قطع شد و رنج زراعت و بيل و داس آمد؛ تا نوبت به مسيح رسيد. حضرت عيسي مسيح براي امت درخواست مائده مثل زمان موسي کرد:

(اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ تَكُونُ لَنا عيداً لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا وَ آيَةً مِنْكَ)

مائده بر امت عيسي نازل شد. باز يک عده بي‌ادب پيش مسيح گفتند: ما چه چيزهايي مي‌خواهيم؟

بي‌ادبي‌ها ضربه‌هاي سنگيني به زندگي مي‌زند. خداوند برف و باران مي‌فرستد تا آب قنات‌ها و رودها را تأمين کند، زمين و باغ را سيراب کند. تمام نعمت‌هاي خدا جنبۀ دهندگي دارد و گناهان، مايه برندگي است.

داستان عالم و توحيد و اخلاق و ادب اين است:

هر که بي‌باكي کند در راه دوست      ره زن مـردان شد و نامـرد اوست

از ادب پر نور گشتست اين فلک       وز ادب معصـوم و پاک آمد ملک

بـد ز گستاخي کسـوف آفتـاب     شـد عـزازيلي ز جـرأت رد بـاب

(قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجِيمٌ * وَ إِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلى يَوْمِ الدِّينِ * قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلى يَوْمِ يُبْعَثُون)

چون خدا به کل موجودات گفت که به آدم سجده کنيد، ابليس سجده نکرد. خداوند به او فرمود:

(قالَ ما مَنَعَكَ أَلاَّتَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ)

چرا فرمان حکيمانۀ من را اطاعت نکردي؟ به پروردگار گفت: چه مي‌فرمايي؟

(قالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَني مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طين)

عنصر وجود آدم، خاک زمين است. مادۀ وجود من، آتش است. من در برابر او سجده کنم.

قرآن مي‌فرمايد: تمام موجودات در برابر پروردگار متواضع هستند. اين ارزش وجود انسان است.