فهم قرآن‏

و در فهم مفاهيم عالى قرآن كه محصول تفكر و مطالعه در آثار اسلامى است مى خوانيم:

[لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَ تِلْكَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ ] .

اگر اين قرآن را بر كوهى نازل مى كرديم، قطعاً آن را از ترس خدا فروتن و از هم پاشيده مى ديدى. و اين مثل ها را براى مردم مى زنيم تا بينديشند.

آرى، كوه با اتصال به قرآن از ترس خدا خاشع و متلاشى مى شد، واى بحال انسان اگر با اين عقل و فطرت و وجدان در ارتباط با قرآن قرار نگيرد و در مقام فهم قرآن و انديشه و تفكر در آن برنيايد.

قرآن كريم به كسانى كه همت خود را در فهم آيات كتاب صرف نمى كنند سخت حمله كرده و مى فرمايد:

[أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلى قُلُوبٍ أَقْفالُها] .

آيا در قرآن نمى انديشند [تاحقايق را بفهمند] يا بر دل هايشان قفل هايى قرار دارد؟.