خداوند به كسى كه عبادت و طاعت داشته باشد، مى فرمايد : من در برابر اين عبادت و طاعت، به او نور معرفت مى دهم. مى فرمايد : با نورى كه در آخرت به او مى دهم، بهشت را مى بيند و به سوى آن حركت مى كند، نه اين كه جلوى او را نمى گيرند، بلكه به او مژده مى دهند:
« يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِينَ و الْمُؤْمِنت يَسْعَى نُورُهُم بَيْنَ أَيْدِيهِمْ »
روشنايى مؤمنان كه در برابر عبادت و طاعت به آنها داده ام، پيش روى ايشان در حركت است.
نور در قيامت از وجود خود مردم مؤمن طلوع كرده در جلوى ايشان حركت مى كند :
« بُشْرَلـكُمُ الْيَوْمَ جَنَّـتٌ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خلِدين فيـها ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ »
منبع : پایگاه عرفان
