نقش باور در عمل

شهدا عاشق شهادت بودند و تعهد و پيمان و سخن خداوند را باور كرده بودند :

« رِجَالٌ صَدَقُواْ مَا عَاهَدُواْ اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ‏و و مِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ و مَا بَدَّلُواْ تَبْدِيلاً »[15]

چرا در شب عاشورا ابى عبداللّه‏  عليه‏السلام به ياران خاص خود اصرار مى‏كرد و مى‏فرمود: اين مردم با شما كارى ندارند و من بيعتم را از شما برداشتم، برويد ؛ اما يك نفر هم نرفت ؛[16] چون اين مطالب را باور كرده بودند. اگر هم بخواهند بروند، كجا بروند؟ مگر چقدر مى‏توانند معامله كنند. اينجا وقت معامله با خداوند است.