ريشه سقوط جامعه غربى

مكتبى كه امروز بر آمريكا و اروپا حاكم است. اروپا و آمريكا اصالت را به آزادى در لذت داده است. به نفس باورانده است كه حيات يعنى اصالت لذت و آن چه انبيا و اوليا گناه ناميده‏اند، گناه نمى‏دانند. اصالت لذت براى ايشان، دين شده است. وجدان سركوب كننده گناه ندارند. شعور الهى و نفس انسانى و روح ملكوتى، براى 
انسان نمانده است، بلكه يك بدن لذت‏گرا مانده است:

 «الصُورةُ صُورةُ انسان وَالقَلبُ قَلبُ حَيوان»

 ظاهر انسانى دارد اما در باطن حيوانى بيش نيست. هر انسانى دنبال تحصيل علم برود، عالم مى‏شود. تحصيل علم، به دين وابسته نيست. زحمت مى‏كشند و عالم مى‏شوند :

 « يَعْلَمُونَ ظَاهِراً مِّنَ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا »

 همه مسائل فيزيكى و پزشكى و شيميايى را مى‏دانند اما از حقيقت خويشتن غافلند :

 « و هُمْ عَنِ الْأَخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ »