ثمره نفس پاك

بخشى از آيات شريفه سوره يوسف، نقش باطن پاك، باصفا، ملكوتى، سالم و دور از هر نقش شيطانى را در كردار و منش و رفتار انسان بيان مى‏كند. به بيان ساده‏تر، همه اعمال و رفتار انسان را كه صحيح و شايسته است، ميوه آن باطن پاك و الهى و ملكوتى مى‏داند.

اين آيات، چشم، گوش، زبان، دست، شهوت و پا را غلام و برده و مأمور مى‏داند كه حاكم اين بردگان و مأموران، باطن انسان است. خود اعضا و جوارح، در كشور وجود انسان، كاره‏اى نيستند و اختيارى ندارند، بلكه همه بر طينت باطن مى‏چرخند.