قرآن مجيد بر امين بودن مردم و امانت دارى و اداى امانت به صاحبش در آيات متعددى اصرار دارد، و امانت دارى را گرچه از كافر باشد ممدوح مى شمارد.
روايات اهل بيت كه ترجمان و تفسيرى از آيات كتاب خداست نيز بر اين حقيقت اصرار مى نمايد:
از رسول خدا روايت شده:
«لايمان لمن لا امانة له:»
كسى كه امين نيست ايمان ندارد.
«الامانة تجلب الغناء و الخيانة تجلب الفقر:»
امانت دارى موجب جلب ثروت، و خيانت در امانت سبب جلب تهيدستى است.
از اميرمؤمنان روايت شده:
«افضل الايمان الامانة، اقبح الخلق الخيانة:»
برترين مرحله ى ايمان امانت دارى و زشت ترين مرتبه اخلاق خيانت و امانت است.
از حضرت باقر (ع) روايت شده است:
«ثلاث لم يجعل الله عزوجل لاحد فيه رخصة: اداء الامانة الى البر و الفاجر، و الوفاء بالعهد للبر و الفاجر، و بر الوالدين برين كانا او فاجرين.»
سه چيز است كه ترك آن به كسى اجازه داده نشده است. اداء امانت به نيكوكار و بدكار، وفاء به پيمان نسبت به خوب و بد، نيكى به پدر و مادر چه نيكوكار باشند چه بدكار.
منبع : پایگاه عرفان
