برخورد كريمانه خداى متعال همان چيزى است كه سعدى به فارسى تبديل كرده و قديم اين شعر را حفظ بودند . جوان ها كمتر حفظ هستند ، ولى چقدر خوب بود كه جوان هاى مسجدى و متدين ، با چند ديوان شعر سر و كار پيدا مى كردند : سنايى ، نظامى ، سعدى ، حافظ ، مسعود سعد سلمان ، ناصر خسرو ، باباطاهر عريان و بخشى از اين اشعار را حفظ مى كردند .
اين اشخاص تنها شاعر نبودند ، بلكه باسواد و حكيم بودند كه حكمت و علم را به شعر درآوردند . در همين جنبه كه خداوند به بى دين ، لاييك ، مشرك ، بت پرست و افراد منحرف كه وارد زحمت و كوشش يا رياضتى مى شوند ، يا براى پول ، يا كار ديگر ، مى گويد : زحمت آنها را در دنيا ضايع نمى كنم .
در سوره شورى آمده است :
«مَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَ مَا لَهُ فِى الْأَخِرَةِ مِن نَّصِيبٍ»
اما اين شخص نبايد توقع داشته باشد ، چون در آخرت به قدر پر كاهى نصيب ندارد .
خدا دوست دارد كه ما دو دنيا را داشته باشيم ؛ هم دنيا و هم آخرت . هم اينجا خوش باشيم ، هم در آخرت . خدا از ناخوش خوشش نمى آيد .
گاهى پيغمبر صلى الله عليه و آله سه شبانه روز نان خشك نيز نداشت كه بخورد ، در روايات دارد كه سنگ به شكم خود مى بستند كه مالش شكم ايشان را اذيت نكند ، اما در آن سه شبانه روز گرسنگى ، نه اخم مى كردند و نه خود را تلخ نشان مى دادند و نه برخورد بدى باكسى داشتند .
با اين كه دكترها مى گويند : انسان گرسنه و تشنه ، عصبانى است ، ولى به قدرى احساس حقيقت يابى آنان قوى بود كه اصلاً تلخ نمى شدند . هر كس در اين حال به پيغمبر صلى الله عليه و آله عرض مى كرد : آقا ! حال شما چطور است ؟ با لبخند مى فرمودند :
« ألْحَمْد لِلّهِ عَلى كُلِّ حالٍ »
در هر حالى كه هستم ، قابل شكرگزارى است .
اين شعر سعدى است :
اى كريمى كه از خزانه غيب
گبر و ترسا وظيفه خور دارى
دوستان را كجا كنى محروم
تو كه با دشمنان نظر دارى
آب و نان آنان را مى دهى ، رييس و وزير و وكيل مى شوند ، اما اين همه دشمن خدا در آمريكا ، اروپا و جاهاى ديگر وجود دارد . در ميان آنها وكيل ، وزير و ثروتمند زياد هست .
منبع : پایگاه عرفان
