« سَخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ »
سطح و عمق تمام درياها را در اختيار انسان قرار دادم! شما ممكن است بگوييد: ما كه در خشكى زندگى مى كنيم، دريا به ما چه ارتباط دارد؟ ولى خيلى از شماها لباس و وسايل زندگيتان از روى درياها آمده است. ما خيلى از جنسهايمان را در ايران از راه دريا بيرون مى فرستيم، خيلى از كالاها را از بيرون دريا مى آوريم! خيلى از گوشتها را از عمق دريا تأمين مى كنيم، قسمتى از نمك را از دريا تأمين مى كنيم، ابر و باران و برف از دريا تأمين مى شود. كل وجود ما الان بسته به درياست!
« سَخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِىَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ »
مى فرمايد: اين كشتى هاى پانصد هزار تنى با ساختمان سنگين خود، روى آب راه مى رود؟ آيا اين كشتى است كه خود را روى آب نگه داشته است؟ پس چرا يك دانه ريگ را نگه نمى دارد؟
قرآن مجيد مى فرمايد: كشتى اگر روى آب با پانصد هزار تن وزن راه مى رود و فرو نمى رود، كارى به موتور و به ملاح ندارد؛ بلكه من به كشتى مى گويم: از اينجا تا آن ناحيه سالم برو و سالم هم برگرد، و گرنه اگر من به كشتى دستور ندهم، وسط آب كشتى از جلو فرو مى رود و كسى هم ديگر نمى تواند آن را بيرون بياورد. خيلى از كشتى ها همين موتورها و ملاح ها را داشته اند، قطب نما هم داشته اند، ولى در آب فرو رفته اند. سيصد سال است هيچ اثرى از آنها نيست!
قطره اى كز جويبارى مى رود
از پى انجام كارى مى رود
سوزن ما دوخت هر جا هر چه دوخت
ز آتش ما سوخت هر شمعى كه سوخت
« وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لاَ يَعْلَمُهَآ إِلاَّ هُوَ وَيَعْلَمُ مَا فِى الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلاَّ يَعْلَمُهَا وَلاَ حَبَّةٍ فِى ظُـلُمَـتِ الْأَرْضِ وَلاَ رَطْبٍ وَلاَ يَابِسٍ إِلاَّ فِى كِتَـبٍ مُّبِينٍ »
يك خلبان هواپيما از او پرسيدند: اين هواپيماها چهار موتوره با بار و با افراد، از زمين كه بلند مى شود، مگر چهارصد تن وزن ندارد؟ گفت: بله! خوب اين چهارصد تن كه بلند مى شود، سى و پنج هزار پا بالا مى رود، پس چرا ما يك دانه ريگ كوچك نيم مثقالى را بالا مى اندازيم بر مى گردد و مى افتد؟ گفت: ما برايمان ثابت و آشكار است كه در اين هوا بدون هيچ تكيه گاهى، او ما را مى برد و بر مى گرداند! اگر اراده اش را بر دارد ما با اين بار از آن بالا ظرف چند ثانيه پايين مى آييم و همه پودر مى شويم! دست حضرت حق مى برد و بر مى گرداند:
« لِتَجْرِىَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُواْ مِن فَضْلِهِ »
من در دريا، انبار تمام برنامه هاى زندگى شما را قرار دادم و خوب هم از دريا استفاده مى كنيد، طلا و نقره و نفت و گاز كه دارد، انواع ماهى و صدف و لؤلؤ و مرجان كه دارد، حتى مواد لباس براى شما در دريا قرار دادم و زمين هاى خشك را با آب همين دريا سيراب مى كنم!
« وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ »
يك تشكر به من بگوييد! شما موجود مافوق هستيد، سر اين سفره نشسته ايد خوب مى خوريد و مى پوشيد، پس سپاسگزارى كنيد.
منبع : پایگاه عرفان
