امام صادق عليه السلام در حديث مفصّل و پرقيمتى كه مرحوم كلينى رحمه اللهدر كتاب شريف «الكافى» نقل كرده ، از تمام اعضا و جوارح سخن به ميان آورده و وظيفه هريك را از قرآن مجيد بيان نموده كه در حقيقت مى توان گفت : امام به حق ناطق ، راه ترجمه صحيح همه اعضا و جوارح را به انسان نشان داده و چون انسان بدين گونه اعضا و جوارحش را به ميدان معانى آسمانى رهنمون نمايد ، آثار خليفه اللّهى و احسن تقويمى را از خود ظهور داده و تجلّى گاه معانى عرشى و انوار ملكوتى گشته است !انسان هايى كه از طريق اتصال به خواسته هاى حق تعالى كلمات وجود خود را ترجمه و تفسير كرده اند اهل معنى و غير آنان بى معنى بوده و يا معنى و مفهومى جز حيوانيّت و درندگى ندارند .وقتى قرآن كريم مى فرمايد : أُولئِكَ كَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ .آنان مانند چهارپايانند بلكه گمراه ترند . يا مى فرمايد : إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِندَ اللّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ الَّذِينَ لاَيَعْقِلُونَ .قطعاً بدترين جُنبندگان نزد خدا ، كرانِ [از شنيدن حق ] و لالانِ [ از گفتن حق ] هستند كه [ كلام حق را ] نمى انديشند ! مقصودش چيست ؟ جز اين كه روى سخن و خطابش به كسانى است كه خود را با حدود حيوانى محدود كرده و لياقتى جز اين كه به آنان گفته شود : حيوان ، كافر ، فاسق ، شرير ، ظالم ، باغى ، ياغى ، خائن ، بخيل ، متكبر و معجب ندارند ؟اينان در خط انسانيّت معنى نمى دهند و مستحق معنايى جز آن معانى پست نيستند !!
منبع : بر گرفته از كتاب عرفان اسلامي استاد حسين انصاريان
