وجود مبارك موسى بن جعفرعليه السلام از داخل كوچه رد مى شدند، از دم در ديدند عجب صداى موسيقى و بزن و بكوب مى آيد، به كسى كه دم در ايستاده بود و كنيز بود، فرمودند: صاحب اين خانه بنده است يا آزاد؟ گفت: نخير قربان آزاد است! حضرت حركتشان را ادامه دادند و فرمودند: اگر بنده بود كه اين بساط در اين خانه نبود![7]
« أَيَحْسَبُ الاْءِنسَـنُ أَن يُتْرَكَ سُدًى »[8]
زمين و آسمان مال من است، بدنش مال من است، چشم و گوشش مال من است، قدرت لذت خواهى و لذت برى او مال من است، شهوت را من به او دادم، زيبايى را من به او دادم، آنوقت آزاد است، يعنى هر جا كه دلش مى خواهد و به هر شكلى كه ميلش مى كشد خرج مى كند؟! هان، آزاد است كه اين طور است، اگر بنده بود كه مثل من بود، من نماز مى خوانم چون بنده هستم، روزه مى گيرم چون بنده هستم، غيبت نمى كنم چون بنده هستم، فحش نمى دهم چون بنده هستم، تهمت نمى زنم، شهوت حرام ندارم و بنده هستم! گفت و رفت. صاحبخانه، او را صدا كرد، پرسيد: با كى دم در حرف مى زدى؟ گفت: من او را نمى شناختم اما يك آقايى بود خيلى با ادب و سنگين و رنگين آمد رد شود، ديد سر و صدا از اين خانه زياد مى آيد، مطربها مى زنند، زنها مى خوانند، پايكوبى و رقص!
منبع : پایگاه عرفان
