در احوالات زهير بن قين نوشته اند: وقتى شنيد معاويه از شام با صد هزار نفر براى خونخواهى عثمان و جنگ با اميرالمؤمنين عليه السلام حركت كرده است، تمام نيروى خودش را بسيج كرد و به معاويه ملحق شد، بعد از شهادت اميرمؤمنان عليه السلام، در صف مخالفان امام مجتبى عليه السلام بود و بعد از امام حسن عليه السلام هم با امام حسين عليه السلام ده سال مخالفت داشت و وقتى در سفر مكه شنيده بود كه امام حسين عليه السلام هم آمده، اصلاً نمى خواست با حضرت روبرو بشود، از اينرو خيلى ديرتر از امام حسين عليه السلام از مكه خارج شد تا مبادا با هم برخورد كنند، امّا:
«مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الخَير قَذَفَ فِي قَلْبِهِ حُبُّ الْحُسَيْنِ»[8]
خدا اگر بخواهد درِ همه خوبى ها را به روى كسى باز كند، محبت امام حسين عليه السلام را در دل او مى اندازد، و اين محبت، زهير بن قين را از آن انحراف فكرى نجات داد، تا جايى كه از شهداى كربلا لقب گرفت.[9]
« إِلاَّ مَن تَابَ وَ ءَامَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صَــلِحًا فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّـٔاتِهِمْ حَسَنَـتٍ »[10]
« وَ الْعَصْرِ * إِنَّ الاْءِنسَـنَ لَفِى خُسْرٍ * إِلاَّ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّــلِحَـتِ وَ تَوَاصَوْاْ بِالْحَقِّ وَ تَوَاصَوْاْ بِالصَّبْرِ »[11]
زبانتان را فقط در محور حق به گردش بياوريد، اين مقدمات تحقق ارزشها است. وقتى انسان ارزش پيدا كرد، حيات طيبه پيدا مى كند، همچون زهير بن قين به مقام شهادت در ركاب امام حسين عليه السلام مى رسد.
منبع : پایگاه عرفان
