يهود و عالمانشان به اين رذيله آلوده اند، عالمان يهود كه از طريق آيات تورات آگاه به حقايق الهيه و نبوت پيامبر و طلوع قرآن بودند، از اين كه مردم خود را و عوام يهود را از اين حقايق آگاه نمايند بخل ورزيدند و به پنهان كارى دست يازيدند، در نتيجه عوام يهود را در چاه گمراهى حبس كردند، و بسيارى از غيريهود را هم در شك و ترديد نسبت به واقعيات نگاه داشتند، و از اين طريق هم خود را و هم مردم خويش را از فيوضات رحمانيه محروم نمودند، و ضربه سنگينى به پيكر هدايت و انسانيت زدند، و كوشيدند تا پرچم كفر و شرك و نفاق در اهتزاز باشد.
اينان كه با حيله و مكر و فريب مردم ثروت كلانى به دست آوردند، و بر عوام يهود فرمان مى راندند، از اين كه پشيزى از مال و ثروت به اهلش بپردازد دريغ ورزيدند.
اينان با اندك علم و دانششان و با اندك فرمان روائى در اوج بخل بودند، به فرموده قرآن اگر نصيب قابل توجهى از حكومت مادى و معنوى داشتند همچنان در قلّه بخل به سر مى بردند و پشيزى به بندگان خدا نمى دادند و به اندازه ارزنى به كسى نمى بخشيدند!
آيه مى خواهد بگويد اين نابكاران هيچ نقشى در كشور وجود و در عرصه هستى ندارند، آنچه به خود مى بندند ادعائى پوچ و باطل است، و اگر در كشور هستى يا گوشه اى از آن محوريت داشتند به خاطر آلوده بودن باطنشان به نجاست بخل ذره اى به كسى نمى پرداختند و به احدى رحم نمى كردند!
اينان اگر بر جهان مسلط بودند، همه مردم را به بلاى فقر و ندارى و بستن همه راه هاى زندگى دچار مى ساختند، و حكمت و دانش را اگر دارا بودند در انحصار خود مى گرفتند و مردم پنچ قاره را به اسارت مى نشاندند و هر راه چاره اى را به روى آنان مى بستند.
اين پيامبر اسلام و اهل بيت پاك او هستند كه بنابر آيات قرآن و روايات قابل قبول، داراى ولايت تكوينى و تشريعى هستند، و وجودشان عين خير، جود، سخاوت، كرم و احسان است، و از تعليم معارف و علوم و حل مشكلات مردم هيچ دريغى نداشتند، و حتى امروز كه در ميان مردم حضور فيزيكى ندارند، از طريق قدرت حيات برزخى براى حل مشكلات مادى و معنوى مردم در پيشگاه خداوند شفاعت مى كنند، و مردم را از گرفتارى آزاد مى نمايند.
حضرت سجاد (ع) درباره اين بزرگواران كه همه وقت و هميشه پناه و ملجأ بندگان در همه امورند، در صلوات شعبانيه مى فرمايد:
«الفلك الجاريه، فى اللجج الغامرة، يأمن من ركبها و يغرق من تركها، المتقدم لهم مازق، والمتأخر عنهم زاهق واللازم لهم لاحق، اللهم صل على محمد وآل محمد، الكهف الحصين، و غياث المضطر المستكين، وملجأ الهاربين و عصمة المعتصمين ...»
پيامبر و اهل بيت گرامش كشتى روان در اقيانوس هاى عميق اند، هر كس به اين كشتى روان توسل جويد ايمنى يابد و هركس آن را رها نمايد غرق شود، آنان كه از اين بزرگواران پيش افتند از دين خارج اند، و آنان كه از اين مأمن مطمئن عقب افتند نابودند، و هر كس ملازم آنان باشد ملحق به حق است. خدايا بر محمد و آلش درود فرست محمد و آلش كه پناهگاه محكم، و فرياد رس بيچارگان، و ملجأ گريختگان و دست آويز استوار براى چنگ اندازان هستند.
حضرت هادى در بخشى از زيارت جامعه كه از مهم ترين زيارات است و شيخ صدوق در كتاب بسيار مهم من لايحضره الفقيه كه يكى از چهار كتاب استوار مدرسه اهل بيت است و در عيون اخبار الرضا نقل كرده، شأن خاندان رسالت را اينگونه بيان مى كند:
«انتم الصراط الاقوم و شهداء دارالفناء و شفعاء دار البقاء والرحمة الموصولة والآية المخزونة والامانة المحفوظه والباب المبتلى به الناس، من اتاكم نجى و من لم ياتكم هلك، الى الله تدعون و عليه تدلون و به تؤمنون وله تسلّمون و بامره تعملون والى سبيله ترشدون و بقوله تحكمون، سعد من والاكم وهلك من عاداكم و خاب من حجدكم و ضل من فارقكم و فاز من تمسك بكم و امن من لجأ اليكم ....»
شما استوارترين جادّه هستيد، شما گواهان بر مردم در دنيا و شفيعان آنان در آخرت، و رحمت پيوسته و نشانه مخزون و امانت محفوظ و درگاه حقّى كه مردم به آن آزموده مى شوند مى باشيد.
كسى كه به سوى شما آمد نجات يافت، و آن كه نيامد به چاه هلاكت افتاد، شما مردم را فقط به سوى خدا مى خوانيد، به جانب او دلالت مى كنيد، و مؤمن به او هستيد، و تسليم حضرت او مى باشيد، و به فرمان او عمل مى كنيد، و همه را به راه او ارشاد مى نمائيد، و برابر با قانون او داورى مى كنيد، هر كس درسايه ولايت شما قرار گرفت خوشبخت شد، و هر كه به دشمنى با شما برخاست به هلاكت رسيد و منكر شما زيانكار شد، و جداى از شما به گمراهى نشست و متمسك به شما رستگار شد و پناهنده به شما از عذاب دنيا و آخرت ايمنى يافت.
وجود مبارك امام زمان در دعاى روز سوم شعبان مى فرمايد: خداوند خاك قبر حسين (ع) را درمان درد قرار داد، اين مسئله يعنى شفا دهى خاك قبر حضرت حسين (ع) از روز دفنش تا امروز كه هزار و پانصد سال مى شود به تجربه ثابت شده، و برخى از ما شيعيان اين حقيقت را به چشم خود ديده ايم، وقتى خاك قبر اهل بيت درمان درد باشد، بنگريد وجود خود آنان براى همه مردم چه منبع بركتى هستند، اينان اند كه مردم را از گمراهى نجات مى دهند و در اين درياى طوفانى زندگى به ساحل نجات مى رسانند، اينان اند كه سبب رها شدن مردم از خزى دنيا و عذاب آخرت، و عامل ورود اهل هدايت به بهشت عنبر سرشت، و علت جلب رضاى حق به سوى بندگان هستند.
منبع : پایگاه عرفان
