نقل کرده‌اند که روزی یکی از دانشمندان نامه‌ای برای نیوتن، کاشف نیروی جاذبه، نوشت؛ بدین مضمون که حقیقت جاذبه و دافعه نامرئی زمین را برای او توضیح دهد! (قرآن نیز همین تعبیر نامرئی را دارد:
«الله الذي رفع السماوات بغير عمد ترونها ثم استوى على العرش وسخر الشمس والقمر كل يجري لاجل مسمى يدبر الامر يفصل الآيات لعلكم بلقاء ربكم توقنون».[2]
خداست كه آسمان ها را بدون پايه هايى كه آنها را ببينيد برافراشت، آن‌گاه بر تخت فرمانروايى و حكومت بر آفرينش چيره و مسلط شد، و خورشيد و ماه را رام و مسخّر ساخت، كه هر كدام تا زمان معينى روانند، كار جهان و جهانيان را تدبير مى كند، نشانه هاى قدرت و حكمتش را در پهنه آفرينش به روشنى بيان مى كند تا شما به ديدار قيامت و محاسبه شدن اعمال به وسيله پروردگارتان يقين كنيد.)
نیوتنپاسخ جالبی به این دانشمند داد؛ نوشت:
من برای توضیح جاذبه و دافعه زمین که با چشم قابل دیدن نیستند فقط یک کلمه می‌توانم بگویم: «خدا». همین!
وقتی انسان در آفرینش هستی مطالعه می‌کند، به این نتیجه می‌رسد که عالَم محرّکی دارد که واحد است؛ یعنی آفرینش عالم کار دو نفر نیست، زیرا اگر دو محرک در عالم وجود داشت، وضع جهان به فساد کشیده می‌شد[3] که این مطلب در فلسفه نیز ثابت شده است.
منبع : پایگاه عرفان
