در كتاب‌هاى مهّم اسلامى نقل مى كنند كه پيامبر بزرگ اسلام در يكى از سخنرانى‌هاي خود در مجالس مكه، در ضمن بياناتي چنين فرموده: «اِنِّى قَدْ جِئْتُكُمْ بِخَيْرِ الدُّنيَا وَ الْاخِرَةِ »[12]: من از طرف پروردگار عالم مأموريت دارم كه دو برنامه را به شما ارايه دهم. يك برنامة آن، عبارت است از آباد كردن دنياى شما. در اين حيات دنيا، آدمى چيزى را احتياج ندارد، مگر اين كه آيين الهى به روش رسيدن به آن از طريق سالم و صحيح دستور داده است، برنامة دوم هم عبارت از آباد كردن آخرت شما است. براي حيات بعد از حيات دنيا، آنچه انسان به آن محتاج خواهد بود، آيين الهى، راه فراهم آوردن آن را به او نشان داده است.
براى شناخت فرهنگ اسلام، بهترين راه، مراجعه كردن به صد و چهارده سورة قرآن كريم است كه در درجة اول، نشان‌دهندة قواعد عالى فرهنگ الهى براى سازمان دادن زندگى بنى آدم است ، و راه ديگر هم مراجعه كردن به محتويات افكار پيغمبر اسلام صلّى الله عليه و آله و سلّم و ائمة طاهرين عليهم السلام است كه خوشبختانه در اين چهارده قرن، دانشمندان بزرگ اسلامى، با زحمات زيادى كه متحمّل شده اند، توانسته اند محتويات افكار نبى‌اكرم صلّى الله عليه و آله و سلّم و ائمة طاهرين عليهم السلام را مكتوب كنند تا بنى آدم بتواند در هر زمانى از برنامه هاى تربيت شدگان مكتب پروردگار استفاده كند و بهره مند شود.
در روايتى از نبى بزرگ، پيغمبر صلّى الله عليه و آله و سلّم، نقل شده كه فرمود: در روز قيامت هفت طايفه به خاطر صحيح بودن زندگي خود در دنيا، در ساية رحمت پروردگار هستند، در روزى كه سايه اى به جز عنايت او پيدا نمى شود: پيشواى عادل، جوانى كه در عبادت خداوند بزرگ شود، كسى كه با دست راست صدقه دهد و آن را از دست چپش پنهان كند، كسى كه در خلوت به ياد خدا باشد و از چشمانش اشك سرازير گردد، مردى كه با برادر دينى خود ملاقات كند و بگويد: من تو را به خاطر خدا دوست دارم، مردى كه از مسجد بيرون رود و در نيّت او اين باشد كه دوباره برگردد، و مردى كه زن زيبايى او را به سوى خود بخواند و او بگويد: من از پروردگار جهانيان مى ترسم.[13]
اين افراد نمونه‌هايي از اهل نجاتند كه توانسته‌اند در تجارتخانة دنيا تلاش سود‌آوري داشته باشند. البته، فهم اين كه اهل‌نجات چه كساني هستند، تنها با راهنمايي پيامبران و اوصياي الهي مقدور است، كساني كه خداوند آن‌ها را نجات‌بخش بشر قرار داده است.
منبع : پایگاه عرفان
