در معارف و آثار اسلامى مسائلى نسبت به سجود ذكر شده كه نمايشگر عظمت اين عمل الهى و عبادت بى نظير است در اينجا به پاره اى از آن روايات اشاره مى شود.
شخصى به رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: بهشت را براى من به عهده بگير، حضرت فرمود: تو نيز مرا با زياد سجده كردن يارى كن .
در روايت آمده:
از شديدترين اعمال بر شيطان سجده است و سجده گناهان انسان را هم چون برگ درخت مى ريزد .
و نيز فرموده اند:
نزديك ترين حالات بنده به پروردگار، حالت سجده است .
از امام صادق عليه السلام سؤال شد، چرا خداوند ابراهيم را خليل خود ساخت؟
فرمود: بواسطه اين كه زياد بر زمين سجده مى كرد.
در روايت صحيح رسيده:
چون عبد نماز بجاى آورد، سپس به شكرانه سر بر زمين نهد، خداى تبارك و تعالى حجاب ميان بنده و فرشتگان را برمى دارد، سپس مى فرمايد:
اى فرشتگان من! بنده مرا بنگريد كه وظيفه اى را كه بر او قرار داده بودم ادا كرده و عهدى كه با او بسته بودم تمام نموده، سپس به شكرانه اين نعمت كه به او عنايت كرده ام به سجده افتاده است. فرشتگان من به نظر شما او را چه پاداشى نزد من است؟
فرشتگان مى گويند: پروردگار ما! پاداش او رحمت توست. سپس خداوند بزرگ مى فرمايد: پس از آن چه؟
عرضه مى دارند: كفايت مهماتش. مى فرمايد: پس از آن چه؟
امام مى فرمايد: چيزى از خير نمى ماند، مگر آن كه فرشتگان مى گويند و خداوند مى فرمايد: پس از آن چه؟
پس فرشتگان عرضه مى دارند: پروردگارا! ما ديگر چيزى نمى دانيم، خداوند مى فرمايد: به پاداش او، همان گونه كه او مرا سپاس گفت، من نيز او را سپاس گويم و رو به او كنم و وجه خود را به او بنمايانم !
پس از اين مقدمات يك بار ديگر به جمله اول روايت «مصباح الشريعة» بنگريد كه حضرت صادق عليه السلام فرمود:
واللّه قسم آن كه سجده حقيقى گرچه در تمام عمر يك بار آورد زيان نكرد!
منبع : پایگاه عرفان
