عاقبت فاصلۀ انسان از معرفت و عمل‏

قرآن مجيد مى فرمايد: ملتي كه از معرفت و از عمل به برنامه هاى معرفت جدا مي‌شود، بايد منتظر باشد كه رنج، اضطراب، تشويش، نگرانى و عذاب، از بالاى سر و از پايين پا، او‌ را محاصره كند؛ اين سنت الهى است كه در جوامع انسانى جارى بوده. در هر صورت، توجّه به اين موضوع بايد خيلى براى شما و هر فرد مسلمانى مهم باشد كه بدن غذا مى خواهد، و غذاى بدن هم هر چيزى نيست؛ بلكه آن غذا موادى است كه عامل حيات بدن مي‌باشند و مي‌توانند با كارگاة هستى بدن رابطۀ مستقيم داشته باشند. هر چيزى در اين عالم، گر چه مي‌تواند تحت عنوان موادي از مواد عالم باشد، ولى ممكن هست آن موارد خوردنى نباشد. همين معنا را بايد در چهره‌اي عالى تر، در حريم جان، مشاهده كنيد؛ روح گرسنه، از عوامل عالى اخلاقى است. جان و نفسى كه خطوط عالى اخلاقى در او نقش نبندد و صاحب جانى كه از عواطف عالى انسانى و فضايل اخلاقى بهره مند نباشد، جانش مى ميرد. عقل هم اگر گرسنه بماند، هدف خلقت آدمى را متلاشى مى كند.