در این‌جا ما هاجر را می‌بینيم كه در برابر این انسانِ جامع تمام ارزشها و کمالات می‌گوید، من از احساسات و عواطف دو روزه‌ام گذشت می‌کنم تا شاید، بلکه یقیناً در این ازدواج برکاتی به وجود آيد. خدا هم در برابر اين ازدواج، اسماعیل را به این زن داد. عجب خانمی، و چه بچه‌ای. اين خانم فقط همین یک پسر را پیدا کرد. امّا این بچه، ریشۀ پاک‌ترین، کامل‌ترین و بهترین نسل عالم شد.
به راستي هاجر کیست؟[3] و مادر چه زنان و مردانی است؟ او مادر خدیجۀ کبری، فاطمۀ زهرا، زینب کبری سلام الله عليهم است؛ هم‌چنين او مادر پیامبر اسلام، امیرمؤمنان، امام حسن و امام حسین سید الشهداء و باقي ائمه و امام زمان صلوات الله عليهم است. تمام سادات عالم، چه از طریق مادری و چه از طريق پدری، به هاجر می‌رسند. قبر این مادر و این فرزند که مدت كمی در دنیا زندگی کردند، در كنار كعبه است. من هر وقت كه به آن محل مي‌رفتم، به یاد جریانات زندگی نورانی و ملکوتی ابراهیم، هاجر و اسماعیل می‌افتادم. ما كه اغلب یا به حج واجب رفته‌ايم، یا به حج عمره، و يا در فیلم‌ها و در عکس‌ها ديده‌ايم كه در یک طرف کعبه، دیواري کوتاه و بیضی شکل وجود دارد كه این قطعه، جزء طواف نیست. خداوند متعال، داخل این دیوار را، قطعه بیضی شکل را، از طواف استثنا کرده است و کسی حق ندارد از آن جا طواف خود را آغاز كند؛ چون آن جا جزء مطاف نیست. این قطعه در روزگاری خانۀ این مادر و این فرزند بود، و پنج هزار سال است كه اسم آن را "حجر اسماعیل" [4] گذاشته‌اند. ناودان بام کعبه به طرف حجر است. آیات رحمت خدا بر روی پردۀ کعبه هم بر روی حجر اسماعیل است؛ هم‌چنين قبر هاجر و اسماعیل زیر ناودان است؛ یعنی خدا قبر این زن و بچه ابراهيم عليه السلام را آورده و آن را دیوار به دیوار خانۀ خودش قرار داده است. مي‌پرسم بهتر از این وضع می‌شود که آدم، همسایۀ خانۀ خدا بشود؟
منبع : پایگاه عرفان
