عیب دیگر روزه خواران هم این است که یقین به وعده‌های پروردگار عالم ندارند. به وعده‌های دیگران که گاهی دروغ است و عملی نمی‌شود، یقین واطمینان دارند ولی به وعده‌های راست وعملی‌ پروردگار عالم یقین ندارند، این یقین نداشتن به وعده خدا یکی از بدترین گناهان قلب است.

اما روزه‌ داران مؤمن در کشور ودرکشورهای دیگر، یک حسن و زیبایی باطن آنان این است که به وعده‌های پروردگار یقین دارند و به امر خدا هم تواضع دارند، هم به خاطر تواضع روزه می‌گیرند وهم به خاطر وعده خدا همه رنج‌ها ومشکلات وسختی‌های روزه را تحمل می‌کنند .این ثروت بی‌نهایت خدا را سی روز در وجود حفظ می‌کنند که جزای این حفظ ثروت از خود پروردگار ظهور می‌کند نه ازعمل، این معنای روزه از من است که درباره سایرعبادات پروردگار عالم چنین مطلبی را ندارد.

سی روز تحمل سختی با تحمل سختی‌هایی که تمام انبیاء عظام برای اجرای فرمان خدا و هدایت مردم داشتند، قابل مقایسه نیست. سختی‌ها و مشکلاتی که برای ما پیش می‌آید دائمی نیست، قطعه‌ای از زمان است. ما سی روز در هر سال مقدار کمی دچار درد و رنج گرسنگی و تشنگی و فشار غریزه جنسی هستیم، شما برای اینکه شوق بیشتری برای روزه گرفتن وتحمل بالاتری پیدا کنید، بهترین راه این است سختی‌های دوره عمر انبیاء خدا را ببینید .تحمل انبیاء درمقابل سختی‌ها و پاداشی که خدا به انبیاء وعده داده بود که همه آنان به آن وعده‌ها رسیدند.