حضرت استاد انصاریان: برخی از انسانها حرکت طولی دارند و بعضی حرکت عرضی!

استاد انصاریان در مشهد و در بین مستمعین مکتب الزهراء نکاتی را در مورد ارزش خودشناسان در قرآن، سرانجام خودشناسی صاحبان خرد در قرآن، حسابرسی سریع اولوالالباب از منظر قرآن و حرکت عرضی جاهلانِ خودشناسی و به طول انجامیدن حسابرسی آنها در قیامت و حکایت توبه یکی از گمراهان اشاره نمودند.

ایشان با استناد به قرآن اظهار داشتند: کسانی که در صدد خودشناسی باشند به مقامات والایی میرسند و در این راه متحمل مشکلات فراوانی نیز خواهند شد که خداوند در سوره های متعددی چون تحریم، بروج، ابراهیم، یس، مومن و ... بدان اشاره نموده است و انبیای الهی نیز در طول تاریخ از این افراد به نیکی نام برده اند که از عقل برتری نسبت به دیگر مردم برخوردار بودند و در نهایت به رضوان الهی دست یافتند.

این اندیشمند فرهیخته با اشاره به آیات نوزدهم تا بیست و چهارم سوره رعد به بیان سرانجام نیک این خودشناسان در طول تاریخ پرداختند: به گونه ای که آنان به عنوان صاحبان خرد یا اولوالالباب در قرآن معرفی شدند و وقتی به سرای ابدی قدم مینهند فرشتگان الهی از هر سو برای خیر مقدم و زیارتشان وارد میشوند و با ندای «سلام علیکم» نوید امنیت و آرامش ابدی را در سرای محشر به آنها و هر یک از بستگان صالحشان میدهند، زیرا آنها در دنیا صبر پیشه کردند و از مطامع دنیوی و غریزی خویش گذشتند «انما یتذکر اولوالالباب ... جنات عدن یدخلونها و من صلح من آبائهم و ازواجهم و ذریاتهم و الملائکه یدخلون علیهم من کل باب سلام علیکم بما صبرتم و نعم عقبی الدار».

وی در ادامه به حسابرسی سریع اولوالالباب در روز محشر اشاره داشتد و افزودند: اینان به جهت اطاعت از اوامر الهی و ترک نواهی خداوند در دنیا در روز محشر به سرعت برق ابرها به هنگام رعد و برق حسابرسی میشوند و بلافاصله به بهشت رضوان الهی وارد میشوند، اما کسانی که درصدد خودشناسی در دنیا نبودند به دقت مورد محاسبه قرار میگیرند و رسیدگی اعمالشان به طول می انجامد و از آنجا که در بسیاری از واجبات و محرمات الهی دچار خطا شده بودند برگه تسویه حساب دریافت نمیکنند و رنج میبرند؛ چرا که آنها در زندگی دنیوی خویش حرکت عرضی داشتند و به دنبال مطامع مادی و غریزی دور خویش می چرخیدند و هیچگاه در پی حرکت طولی و صعودی نبودند تا از مرحله مادیات گذر کنند.

معظم له در پایان حکایت توبه واقعی یک گنهکار و لات خیابانی را ذکر نمود که با بکارگیری عقل مسموع خویش همه مطامع دنیوی را به فراموشی سپرد و در نهایت با عنایت و زیارت آقا ابی عبدالله الحسین علیه السلام دار فانی را وداع گفت و در آغوش رضایت و خرسندی الهی آرام گرفت.