رحمت خاص ـ كه احياناً از آن به عنوان رحمت رحيميه تعبير مى شود ـ فراگير نسبت به موجودات غير مكلّف نيست و دايره عام ندارد و راهش به سوى همه مخلوقات باز نمى باشد ، بلكه بر اساس لياقت و قابليت به انسان هايى در شرايط ويژه عطا مى گردد .انسان ، با ايمان به قرآن و عمل به آيات آن و با اعتقاد به پيامبران و با قبول ولايت و رهبرى امامان و اجراى دستورات آنان و مزيّن شدن به حسنات اخلاقى و قرار گرفتن در گردونه اعمال شايسته و آراسته شدن به توبه حقيقى اتصال به رحمت حق پيدا مى كند و از بركت آن رحمت و پرتو آن حقيقت ، دنيا و آخرتش آباد مى شود .
منبع : برگرفته از كتاب جلوه هاي رحمت الهي استاد حسين انصاريان
