کار اول که بر تمام مردان و زنان واجب است و خیر دنیا و آخرتشان هم به آن بستگی دارد، اطاعت از وجود مقدس حضرت حق است. خداوند مالک، خالق، روزی دهنده و مربی مردم است و مردم باید حق عبادت و اطاعت را منحصرا برای وجود مقدس او بدانند. عباداتی که از طرف وجود اقدس حضرت حق بر مردم واجب است، چند گونه است: عبادات بدنی، عقلی، نفسی، روحی و مالی. مردم باید اموال را از آن او بدانند و خود را در مصرف آنها امین او بشناسند و مطابق حکم امین بودن با آن اموال عمل کنند؛ یعنی در حدی که خودشان و زن و فرزندشان به آنها نیاز دارند از اموال و مسکن و غذا و دیگر چیزها استفاده کنند.
اما در جنبه عبادات روحی و عقلی باید توجه کنند که روح آنان روح الهی است خداوند متعال درباره انسان می‌فرماید:
)وَ نَفَخْتُ فيهِ مِنْ رُوحي
مردم باید قلب خود را مرکز انعکاس انوار الهی قرار بدهند. امام صادق (ع) قلب مؤمن را حرم و عرش خدا می‌داند:
«قَلبُ المُؤْمِن حَرَمُ الله»
«قَلبُ المُؤمِنِ عَرشُ الله»
همه باید به کعبه دل بسیار توجه کنند و این خانه را با بت ریا و با بت‌های حسد، کبر، عجب و نفاق آلوده نسازند. اینجا خانه و حرم اوست و انسان نباید این خانه را مرکز بت‌ها کند. همچنین باید مغزش را هم مرکز تفکر الهی قرار بدهد و وقتی مغز و قلب و روح شخص بنده شد، دیگر اعضای بدنش هم بنده می‌شوند و مودّب به آداب الهی می‌گردند. در این صورت، انسان یک موجود پاک و لایقِ مقام قدس می‌شود و تمام درهای رحمت و لقا و قرب و رضوان به روی او گشوده می‌شود. پس این کار هم یک واجب الهی است.
اما کاری که در جنب این واجب الهی، حرام است، عصیان و نافرمانی است. اگر مغز مرکز تفکرات شیطانی بشود، دیگر اعضا و جوارح هم همه ابزار دشمنان خدا می‌شوند که در این صورت آدم به پلیدی کامل می‌رسد.
عرفای بزرگ الهی در توضیح گناه می‌گویند که آن آتشی است که به عقل، قلب، نفس، روح و اعضا می‌افتد و اگر مواظب این آتش نباشید و با آب توبه خاموشش نکنید، به ریشه‌ها می‌رسد و شما را تبدیل به فردی کافر می‌کند. قرآن می‌فرماید:
)ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذينَ أَساؤُا السُّوأىٰ أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللهِ(
اگر مواظب این آتش نباشید و این آتش بسوزاند تا به ریشه‌ها برسد، بر اثر گناهان فردی، خانوادگی، اجتماعی، فکری، روحی، نفسی و مالی، درِ تمام سعادت‌ها به روی انسان بسته می‌شود و درِ هر شری در دنیا و آخرت به روی بشر باز می‌گردد. پس اطاعت از خدا یک واجب به تمام معناست و حق اطاعت هم منحصر به وجود مقدس اوست و معصیت هم یک حرام الهی است.
منبع : پایگاه عرفان
