از دكتر «براندى» نقل شده است كه:
«يكى از ريشه‌هاى يك درخت، ضمن پيشروى در خاك به مقدارى تخم و گياه فاسد برخورد نمود، براى عبور از اين مانع، به صورت ريشه‌هاى نازك مويى درآمده و رد شده سپس در مسافت چند سانتى‌متر آنطرف‌تر، ريشه‌ها دوباره به هم پيوسته به صورت يك ريشه ضخيم به پيشرفت خود ادامه داده است» «1».
هم چنان كه آثار هدايت پروردگار در گياه، براى عموم بشر، مخصوصاً براى علماى متخصص بهت‌آور و شگفت‌انگيز است؛ در دنياى جانوران اين آثار روشن‌تر و شگفت‌انگيزتر است. مسئله زندگى مورچگان، موريانه، زنبور عسل، انواع ماهى‌ها، پرندگان، چرندگان، خزندگان، و نظامى كه از هدايت الهى بر آنان حكم‌فرماست، راستى بهت‌آور و حيرت‌انگيز است.
منبع : پایگاه عرفان
