خداوند در قرآن مجيد آسيه را معيار ايمان قرار داده و اين را به تمام عالم اعلام فرموده است:
«وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ وَ نَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ». «4»
و خدا براى مؤمنان همسر فرعون را مثل زده است، هنگامى كه گفت: پروردگارا! براى من نزد خودت خانه‌اى در بهشت بنا كن و مرا از فرعون و كردارش رهايى بخش و مرا از مردم ستمكار نجات ده.
قرآن حتى اسم او را هم نمى‌برد، بلكه به همسرى او براى فرعون اشاره مى‌كند كه همه بدانند از كجا به كجا رفته است. حال، خود بسنجيد: فرعونِ كوچك‌تر از پشه كجا و آسيه بزرگ‌تر از عالم كجا؟
اين آيه براى زن‌هاى ما چقدر مناسب است. آسيه موانع فراوانى براى تكامل داشت، اما شما خيلى بهتر مى‌توانيد حركت كنيد. قرآن مى‌گويد: اين نمونه‌اى از با من بودن است.
منبع : پایگاه عرفان
