رشوه‏خوارى و خيانت‏

خوانندگان محترم! تمام برنامه‌هايى را كه امير كبير در اصول عالى كشوردارى و صنعت و كشاورزى و روابط با كشورهاى بزرگ، بر اساس عزت و عظمت ايران، پياده كرده بود توسط عمال اجانب و غفلت حكام و شهوت‌پرستى فرمانداران و خواب سنگين ملت بى‌سواد و ضعيف، به همين صورت از بين رفت.
بعد از مرگ امير به دست دژخيمان قاجاريه، و اشاره اجانب و فتواى دو سفارتخانه انگليس و روس، ناصرالدين شاه و ساير زورگويان و بيگانه‌پرستان، همه به گدايى و ذلت افتادند، آن هم گدايى از اجانب و ذلت در برابر بيگانگان، به نحوى كه ناصرالدين شاه و بعضى از وزرايش با اندك رشوه‌اى سرشارترين معادن و مخازن كشور را با قراردادهاى طولانى در اختيار بيگانگان قرار مى‌دادند و صفحات پهناور و زرخيزى از خاك ايران را بدون مجوز، براى هميشه به استعمارگران بخشيدند.
آرى! زمامداران گستاخ و بى‌دين، اميرها و قائم‌مقام‌ها را مى‌كشتند و در سايه جاهل نگاهداشتن ملت، تمام وسيله بدبختى و سيه روزى ملت اسلام را فراهم مى‌نمودند و برنامه‌هاى مادى و معنوى را به تاراج مى‌دادند.