استمرار داغ شهادت امام حسین (ع) در دل‌های مؤمنان
بعد از شهادت حضرت سيّدالشهدا (ع) مداحان و ذاكران زيادي در مورد حضرت و واقعه عاشورا اشعار زيبايي سروده و مديحه سرايي كردند. آنها حقوق و دین زيادي به گردن شيعيان امروزي دارند؛ زيرا با اشعار و مراثي زيبا و جذاب فرهنگ عاشورا را پاس‌داري كردند. دليل عمل آنان همان حرارتي است كه براي شهادت حضرت امام حسين (ع) در قلوب آنها وجود داشته و با هيچ عاملي سرد نخواهد شد. اين حرارت همان گرمايي است كه پيامبر (ص) در مورد حضرت امام حسين (ع) فرمود: «آتشي از داغ تو در دل‌هاي مؤمنان است كه تا زنده‌اند سرد نمي‌شود.»[1]
اگر اين آتش در دل شيعيان خاموش مي‌شد، آنها هرگز در عزاي حسيني سياه نمي‌پوشيدند و قطره‌اي اشك نمي‌ريختند. براي اثبات اين قضيه مي‌توان به افرادي كه در ساليان گذشته، اقوام نزديك خود را از دست داده‌اند مثال زد. اگر به شخصي كه ده سال قبل پدر خود را از دست داده بگوييم در غم پدرش اشك بريزد در پاسخ مي‌گويد: «پدرم ده سال پيش مرد و الآن گريه‌ام نمي‌آيد.» امّا اگر براي همين شخص روضة حضرت سيّدالشهدا (ع) خوانده شود، اشك فراواني مي‌ريزد و در مصائب او بي‌تاب مي‌شود. اين نشانگر همان حرارتي است كه پس از گذشت هزار و چهارصد سال در دل مؤمنان وجود داشته و با هيچ چیز سرد يا خاموش نمي‌شود.
برپايي مجالس حسيني تا روز قيامت
در جلسات گذشته بيان شد حضرت سيّدالشهدا (ع) محبوبِ پروردگار بوده و نزد او مقام والايي دارد. به اين دليل خداوند دوست دارد شيعيان و ارادتمندان به اين امام همام، مجالس عزاداري برپا كرده و براي مصائب ايشان اشك بريزند. از اين رو پروردگار، بقاي جلسات حسيني را تا روز قيامت تضمين نموده است. همچنين با مراجعه به منابع روايي نيز مي‌توان به اين حقيقت دست يافت؛ زيرا در روايتي رسول خاتم (ص) به حضرت زهرا(س) فرمود: «اين جلسات تا روز قيامت پابرجاست.»[2]
اگر كسي به خود جرأت داده و بخواهد با برپايي اين مجالس مخالفت كند به جايي نمي‌رسد؛ زيرا مخالفت با اين مجالس، مخالفت با پروردگار است و همان عذابي كه خداوند بر سر فرعون و قاورن درآورده است، بر آن شخص نيز وارد مي‌شود.
|
تا خداوندي خدا برجاست |
بيرق شاه كربلا برپاست (دیوان صغیر اصفهانی) |
حضور در مجالس حسيني دل‌ها را زنده كرده و باعث تابش نور الهي بر دل‌ها مي‌شود. اگر كسي دوست ندارد قلبش تاریک شود و ظلمت آن را فرا گيرد بايد در مجالس حسيني حضور يابد تا نور الهي را در وجود خود احساس كند.
عرض ادب شیعیان به بارگاه سيّدالشهدا (ع)
شيعيان و ارادتمندان بارگاه و دستگاه حضرت سيّدالشهدا (ع) بايد همواره خود در بارگاه حضرت عرض ادب كنند و بگويند: «ما در عزاي شما سياه مي‌پوشيم و بر سر و سينه مي‌زنيم. همچنين در مصائب شما ناله زده و اشك مي‌ريزيم. اين اجساد و بدن‌های ما از گناهان مختلف آلوده شده است. علاقة زيادي داريم كه در هنگام مرگ و پس از آن در كنار ما باشيد و ما را از هراس شب اول قبر، عالم برزخ و روز قيامت برهانيد.» دکتر ریاضی یزدی چنین می‌سراید:
|
بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو |
ای صد هزار جان گرامی فدای تو |
|
اجر هزار عمره و حج در طواف تو |
ای مروه و صفا به فدای تو |
|
رفتی و به پاس حرمت کعبه به کربلا |
شد کعبه‌ی حقیقی دل کربلای تو |
|
ما را هم ای حسین گدایی حساب کن |
آخر کجا رود به جز این در گدای‌تو |
حکایتی خواندنی از بذل مال جهت اعتلای فرهنگ حسینی
بعضي از شيعيان چنان عاشق حضرت امام حسین (ع) هستند كه حاضرند تمام اموال خود را در راه تجلّي مكتب حضرت سيّدالشهدا (ع) و زائران ايشان مصرف كنند.
در سال‌هاي گذشته افراد خيّر در شهر تهران جمع شدند و با كمك يكديگر تصميم گرفتند حسينيّه‌اي را در شهر كربلا بنا كنند. هم اكنون حسينية تهراني‌ها در كنار بين الحرمين کربلا واقع شده است. در آن زمان بنده با يكي از خيّرين اين حسينيه در ارتباط بودم. پس از ساخت اين حسينيه روزي به مغازه‌اش در بازار تهران رفتم و از چگونگي ساخت اين حسينيه سؤال كردم. او گفت: وقتي اين حسينيه را با كمك بانيان مي‌ساختيم، چندين مرتبه به كربلا رفته و از مقدار ساخت اين حسينيه جويا شدم. در يكي از روزها كه مي‌خواستم به زيارت امام حسين (ع) بروم، ديدم حاج محمد حسين كاشاني[3] در حرم روي ويلچر است.
هيئت مديرة حسينية تهراني‌ها در كربلا افزود: «به نزد او رفتم و گفتم براي زوّار حضرت سيّدالشهدا (ع) در حال ساخت حسينيه‌اي هستيم، آيا مي‌توانيد در اين عمل خير ما را ياري كنيد؟»
او بدون هيچ درنگي، چك بانكي خود را بيرون آورد و گفت: «دوست دارم در اين عمل خير كمك كنم، هر مقدار كه نياز داريد بر روي چك بنويسيد، من آن را امضا مي‌كنم.»
من مبلغ دويست هزار تومان كه در آن زمان مبلغ هنگفتي بود در چك نوشتم و چك را به او دادم. او بلافاصله قلم را درآورد تا آن را امضا كند. به او گفتم: «حاج آقا، اين مبلغ را بخوانيد و بعد از آن امضا كنيد.» او گفت: «بدون عينك نمي‌توانم بخوانم.» گفتم: «عينك خود را بگذاريد.» او گفت: «در راه امام حسين (ع) هرگز عينك نمي‌گذارم. هر چه‌قدر نوشتي امضا مي‌كنم!» او دوست نداشت كه حتي عينك، ميان او و حضرت امام حسين (ع) واسطه شود، او معشوق خود را بدون واسطه مي‌خواست و سرانجام به مقصود خود رسيد و در جوار حرم حسینی آرام گرفت.
گاهي لازم است براي رسيدن به رضاي حضرت سيّدالشهدا (ع) و ديگر امامان معصوم: ثروت خود را خرج کرد تا به گونه‌اي دين الهي را ياري نمود.
حضرت علي اكبر (ع) و بذل مال در راه خدا
حضرت علي اكبر (ع) پس از ازدواج از منزل پدر خارج شد و در منزلي كه نزديك منزل پدر بود، سكنا گزيد. ایشان به زيردست خود فرمان داد كه هنگام غروب آفتاب و تاريكي هوا، هيزم‌ها را بالاي پشت بام بگذارد، سپس آن را شعله‌ور نموده و تا هنگام طلوع آفتاب خاموش نشود. هدف از اين عمل آن بود كه اگر غريبه و گرسنه‌اي وارد شهر شد، هر جا كه آتش را ديد به آنجا بيايد و غذا بخورد، بخوابد و اگر نياز مالي داشت کمک دريافت كند.[4]
خوشا به حال ايشان كه به ثروت و مقام دل نبسته و همواره در حال معامله با پروردگار بودند.
|
غلام همّت آنم كه زير چرخ كبود |
ز هر چه رنگ تعلّق پذيرد آزاد است |
شفاعت حضرت زهرا(س) از پيروان امام حسين (ع)
نه تنها حضرت سيّدالشهدا (ع) نزد خداوند و رسول خاتم (ص) جايگاه ويژه‌اي دارد، نزد مادر گرامي‌شان نيز از مقام والايي برخوردارند. فرات كوفي در مورد عظمت و جلال حضرت زهرا(س) در روز قيامت مي‌نويسد:
«وقتي دختر گرامي پيامبر (ص) وارد صحنة قیامت مي‌شود، به تمام موجودات گفته می‌شود: چشم‌هاي‌تان را ببنديد؛ زيرا حضرت زهرا3 مي‌خواهد از محشر عبور كند. وقتي ايشان وارد بهشت مي‌شود پيامبر (ص) ، اميرمؤمنان، علی (ع) و حضرت امام حسن مجتبي (ع) را مي‌بيند؛ ناگهان متوجّه فرد ايستاده‌اي مي‌شود كه سر در بدن ندارد. حضرت از اهل بهشت سؤال مي‌كند او كيست؟ در پاسخ مي‌گويند: او فرزندت حسين است. وقتي اين پاسخ را مي‌شنود ناله زده و مي‌گريد. در اين هنگام، رسول خاتم (ص) مي‌فرمايد: فاطمه جان! ناله نكن. من قصد داشتم حسين (ع) را مانند روز عاشورا به تو نشان دهم تا خود در اين مصيبت عظيم به تو تسليت بگويم. تا زمانی که تو و فرزندانت و پيروانت و كساني كه تو را در دنيا دوست داشتند به بهشت نروند، محاسبة اعمال بندگان آغاز نمي‌شود. در آن هنگام حضرت زهرا(س) و فرزندان، پیروان، شیعیان و دوستدارانش، همگی وارد بهشت می‌شوند.» [5]
پی نوشت ها:
[1]. مستدرك‌الوسائل:10/318، حدیث 13: «عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ(ع) قَالَ نَظَرَ النَّبِيُّ(ص) إِلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ(ع) وَ هُوَ مُقْبِلٌ فَأَجْلَسَهُ فِي حِجْرِهِ وَ قَالَ إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ حَرَارَةً فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لَا تَبْرُدُ أَبَداً...»
[2] . بحارالأنوار: 44/293، حدیث 37: «رُوِيَ أَنَّهُ لَمَّا أَخْبَرَ النَّبِيُّ(ص) ابْنَتَهُ فَاطِمَةَ(س) بِقَتْلِ وَلَدِهَا الْحُسَيْنِ(ع) وَ مَا يَجْرِي عَلَيْهِ مِنَ الْمِحَنِ بَكَتْ فَاطِمَةُ3 بُكَاءً شَدِيداً وَ قَالَتْ: يَا أَبَهْ مَتَى يَكُونُ ذَلِكَ؟ قَالَ: فِي زَمَانٍ خَالٍ مِنِّي وَ مِنْكِ وَ مِنْ عَلِيٍّ فَاشْتَدَّ بُكَاؤُهَا وَ قَالَتْ: يَا أَبَهْ فَمَنْ يَبْكِي عَلَيْهِ وَ مَنْ يَلْتَزِمُ بِإِقَامَةِ الْعَزَاءِ لَهُ فَقَالَ النَّبِيُّ(ص): يَا فَاطِمَةُ3! إِنَّ نِسَاءَ أُمَّتِي يَبْكُونَ عَلَى نِسَاءِ أَهْلِ بَيْتِي وَ رِجَالَهُمْ يَبْكُونَ عَلَى رِجَالِ أَهْلِ بَيْتِي وَ يُجَدِّدُونَ الْعَزَاءَ جِيلًا بَعْدَ جِيلٍ فِي كُلِّ سَنَةٍ.»
[3]. حاج محمّد حسين كاشاني يكي از ثروتمنداني بود كه در راه اعتلاي نام حضرت سيّدالشهدا(ع) اقدامات فراواني انجام داد. يكي از اقدامات مهم او اين بود كه زمين اطراف حرم را با مرغوب‌ترين سنگ‌هاي مرمر بازسازي كرده و بهترين فرش‌ها را براي حرم مطهّر خريداري كرده بود.
در آن زمان يكي از مقامات كشور عراق براي زيارت به شهر كربلا رفت. وقتي سنگ‌هاي زيبا و فرش‌هاي باشكوه حرم را مي‌بيند مي‌گويد: چه كسي باني خير شده و حرم مطهّر را مزيّن ساخته است؟ به او گفتند: او حاج محمد حسين كاشاني است، پيرمردي كه بر روي ويلچر در حرم مطهّر حاضر است. دستور داد آن پيرمرد را به نزد او بياورند. به جناب كاشاني مي‌گويد: «من يكي از مقامات والاي كشور را دارا هستم و هر چه بخواهي مي‌توانم آن را انجام دهم.» جناب كاشاني كمي تأمّل كرد و گفت: «دوست دارم در گوشة ضريح و زير ستوني، قبري برايم مهيّا كنيد.» او نیز درخواست او را اجابت كرد. هم اكنون در همان جايي كه دوست داشت مدفون است.
[4]. علی بن الحسین الاکبر(ع) (محمّد علی عابدین): 42؛ نهضة الحسین(ع) (علّامه سید هبة الدین بغدادی): 90. در مدّتي که حضرت علی اکبر(ع)در دنيا بود، عمر شريف خود را صرف عبادت و اطعام مساکين و اکرام مسافران و توسعه در ارزاق فرمود، به حدي که در مدحش گفته شده:
لم تر عين نظرت مثله من محتف يمشي و لا ناعل
هيچ ديده‌اي مانند او نديده است، نه کسي که پابرهنه راه مي‌رود و نه کفش پوشيده.(بحارالأنوار:98/316)
و در زيارتش خوانده مي‌شود: «السلام عليک أيها الصديق و الشهيد المکرم و السيد المقدم، الذي عاش سعيداً و مات شهيداً، و ذهب فقيداً، فلم تتمتع من الدنيا الا بالعمل الصالح، و لم تتشاغل الا بالمتجر الرابح». (بحارالأنوار:98/242) روزي معاويه گفت: امروز سزاوارترين مردم به خلافت کيست؟ گفتند: تو، گفت: چنين نيست؛ بلکه شايسته‌ترين مردم بر اين امر علي بن الحسين (علي‌اکبر)(ع) است. چون جدش رسول خدا9 است و شجاعت بني‌هاشم و سخاوت بني‌اميه و جمال و بزرگ‌منشي ثقيف در او جمع است. (نفس المهموم:314)
[5]. تفسيرفرات الكوفي: ص269، روایت362: «فرات قال حدثني الحسين بن سعيد معنعناً عن جعفر عن أبيه قال قال رسول‌الله9: إذا كان يوم القيامة نادى مناد من بطنان العرش يا معشر الخلائق غضوا أبصاركم حتى تمر بنت حبيب الله إلى قصرها فاطمة(س) ابنتي [فتمر و] عليها ريطتان خضراوان حواليها سبعون ألف حوراء فإذا بلغت إلى باب قصرها وجدت الحسن(ع)قائماً و الحسين(ع) نائماً مقطوع الرأس فتقول للحسن(ع) من هذا فيقول هذا أخي إن أمة أبيك قتلوه و قطعوا رأسه فيأتيها النداء من عند الله يا بنت حبيب الله إني إنما أريتك ما فعلت به أمة أبيك إني ادخرت لك عندي تعزية بمصيبتك فيه و إني جعلت تعزيتك اليوم أني لا أنظر في محاسبة العباد حتى تدخلي الجنة أنت و ذريتك و شيعتك و من والاكم [أولاكم] معروفا ممن [بمن] ليس هو من شيعتك قبل أن أنظر في محاسبة العباد فتدخل فاطمة(ع) ابنتي الجنة و ذريتها و شيعتها و من والاها [والاهم أولاها] معروفاً ممن ليس من شيعتها فهو قول الله عز و جل (لا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ) قال هول يوم القيامة (وَ هُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ) هي و الله فاطمة3 و ذريتها و شيعتها و من والاهم معروفاً [ممن] ليس هو من شيعتها.»
برگرفته از
کتاب: آیین اشک و عزا در سوگ سیدالشهدا علیه السلام
نوشته: استاد حسین انصاریان
منبع : پایگاه عرفان
