اين مقدمه را از بخشى روايات اين كتاب‌هاى معتبر به دست آورده‌ام و آن عبارت اين است: ظاهراً از زمان حضرت باقر عليه السلام يا اواخر عمر حضرت زين العابدين عليه السلام اين جريان زشت شروع شد و امامان عليهم السلام از حضرت زين العابدين عليه السلام كه اوايل اين جريان را ديدند تا حضرت رضا عليه السلام خيلى سخت در مقابل اين جريان زشت ايستادند.
اين جريان در شيعه اتفاق افتاد و آن اين بود كه تعدادى آلوده به گناه شدند كه تعبير بعضى از روايات ما در همين كتاب‌هاى معتبر است كه «يلمّون بالمعاصى» «1» به طرف معاصى و همه گناهان حركت كردند؛ گناهان مالى، بدنى، اجتماعى، شهوانى و حقوقى.
وقتى افراد سالم، پاك و درستكار از جمع خود اهل بيت عليهم السلام، به سمت معصيت بروند؛ چون از شيعه توقع نداشتند، فرقه‌ها و گروه‌هاى ديگر به طرف گناهان حركت مى‌كردند، اين‌ها امر به معروف و نهى از منكرى مى‌كردند، اما اين كه از افراد خودشان به جانب انواع گناهان بروند، فوق العاده براى آنان زجرآور و ناراحت كننده بود.
منبع : پایگاه عرفان
