مؤمنى به پيغمبر صلى الله عليه و آله چيزى گفت كه حضرت فرمود: راست مى‌گويى. گفته او براى من مهم نيست، بلكه تصديق پيغمبر صلى الله عليه و آله براى من مهم است؛ چون كه پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود: راست مى‌گويى. راستگو در عالم خيلى كم است. بيشتر مردم به خودشان نيز دروغ مى‌گويند. بيشتر مردم به خود، خانواده و مردم دروغ مى‌گويند. خوش به حال آنهايى كه حقيقت مى‌گويند.
روزى تاجر فرشى كه خيلى آدم خوب و درستى بود به من گفت: فلان جوان را مى‌شناسى؟ گفتم: نسبت دورى با خانواده ما دارد. گفت: خيلى جوان خوبى است. گفتم: چطور؟ گفت: مادر و خواهرش به خانه ما آمدند و دختر مرا ديدند و پسنديدند، قرار گذاشتند و براى بله برون و عقد موقت آمدند.
ما هم سفره‌اى حسابى انداختيم، وقتى شام را خوردند، ما گفتيم: چند سؤال از اين جوان بكنيم، گفتم: به نماز جمعه مى‌روى؟ گفت: نه، از مجتهدى تقليد مى‌كنى؟ گفت: نه، با انقلاب موافقى؟ نه، جبهه رفتى؟ نه. گفتم: من و خانواده‌ام به نماز جمعه مى‌رويم، مقلد امام هستيم، فرزندانم به جبهه رفته‌اند. من دخترم را به شما نمى‌دهم. گفت: باشد.
بعد گفت: اين جوان خيلى انسان خوبى بود. گفتم: چطور؟ گفت: براى اين كه راستگو بود. يعنى همان گونه كه بود، راست گفت. هم خيال خودش را راحت كرد و هم خيال مرا. اگر نمى‌گفت و دختر مرا گرفته بود و ما هم مشكل عقيدتى با هم داشتيم، هم مشكل عملى و زندگى ما و دخترم تلخ مى‌شد. اين جوان انسان پرقيمتى است.
منبع : پایگاه عرفان
