مثلًا نوشته‌اند اگر كسى بخواهد رقّت قلب پيدا كند، نازك دل شود، كه فرض كنيد در در نماز شنيدن مصائب اهل‌بيت عليهم السلام خوب گريه كند، گريه‌اى كه ثابت شده كه در حكم دارو است.
من براى كسى كه از آمريكا به ايران آمده بود، نيم ساعت درباره گريه صحبت كردم. به من گفت: يعنى شما مى‌توانيد هر شب گريه داشته باشيد؟ گفتم: بله، خيلى از مردها و زنهاى ما هنور نماز شب مى‌خوانند و در آن، خصوصاً در ركعت آخر و در قنوت نماز وتر، در «يا رب يا رب» و «العفو» گفتن، بسيار گريه مى‌كنند. ماه رمضان، شب‌هاى احيا، محرم و صفر، شهادت ائمه و فاطمه زهرا: گريه مى‌كنند.
گفت: پس شما بايد خيلى سالم باشيد. گفتم: اتفاقاً خيلى از مردم ما سالم هستند. بيمارى‌هاى غربى‌ها و آمريكايى‌ها را ندارند. نه از نظر بدن و نه از نظر روح.
ما به اندازه كشورهاى غربى، ديوانه، داراى ضعف عصبى، افسرده و خودكشى نداريم.
افرادى كه دچار اين مسائل مى‌شوند، در زندگى خود خلأ دارند. بعد گفت: در آمريكا چند سال است كه دكترهايى تربيت شده‌اند و در مطب مى‌نشينند، مريض كه مى‌آيد، پرونده‌اش را روى تخصّص خود تكميل مى‌كنند، بعد به مريض مى‌گويند: شما چند روز، جاى خلوتى را پيدا كنيد كه راحت گريه كنيد، آن وقت خوب مى‌شويد.
منبع : پایگاه عرفان
