شكي نيست كه حيات و بقاء اسلام مديون و مرهون عمل شجاعانه امام حسين(ع) در روز عاشورا مي‌باشد و اگر نبود قيام امام حسين(ع) يزيد و يزيديان نه از اسلام و قرآن اثري باقي گذاشته بودند و نه از مساجد و تكايا و شاهد اين مطلب فرمايش امام سجاد(ع) است كه وقتي از آن حضرت پرسيدند: آيا در نتيجه قيام عاشورا يزيد پيروز شد يا پدرت امام حسين(ع) آن حضرت در پاسخ فرمود: صبر كن موقع اذان بشود آنگاه خواهي ديد چه كسي پيروز شده چرا كه هدف يزيد از بين بردن تمام شعائر اسلام بوده و او اراده كرده بود شهادت به توحيد و رسالت پيامبر را از همه مساجد و تكايا و غيره محو و نابود كند و اين عمل پدرم حسين بود كه اين نقشه را نقش بر آب نمود.
بنابراين حال كه بقاء حيات اسلام به امام حسين است پس نام اين حضرت نيز تا وقتي اسلام باقي است بايد بقاء و دوام داشته باشد و بهترين راه باقي ماندن امام حسين(ع) اقامه مجالس عزا و ذكر مصيبت و گريه‌و زاري بر آن سيد مظلومان مي‌باشد چرا كه وقتي نام مقدس همچون حسين دردلها و قلب‌ها نفوذ كرد و اشك‌هاي ديدگان را جاري ساخت و اين عمل همگاني و عمومي شد ديگر هيچ دست قدرت و نقشه دشمني نخواهد توانست چنين حيات و جاودانگي را از بين ببرد.تنها وظيفه مسلمان واقعي براي حفظ زحمات بي دريغ اوليای الهي انجام واجبات الهي و ترک محرمات است.
امام حسين(ع) بخوبي مي دانست كه يزيد بهر شكل و به هر صورتي قصد كشتن و شهادت رساندن امام را دارد و لذا در مرحله اول يزيدبن معاويه از حاكم و والي خود در مدينه خواست كه از امام حسين (ع) بيعت بگيرد و يا او را مخفيانه و آرام بكشد كه سرو صدايي در جامعه ايجاد نشود، وقتي امام حسين(ع) از نقشه شوم يزيد مطلع شدند نيمه شب از مدينه مهاجرت كرد و بسوي مكه آمد در شهر مكه هم متوجه شدند يزيد، عده اي را اجير كرده كه درحال احرام و طواف دور خانه، آنحضرت را بطور نا آشنا و مخفي ترور كنند، امام حسين(ع) در حديثي ميفرمايد من هر كجا بروم يزيد مرا پيدا كرده و به شهادت خواهد رساند و نقشه يزيدبن معاويه در كربلا هم اين بود كه ايشان را طوري بكشند و به شهادت برساند كه اثر و جنجالي ايجاد نشود و جامعه متوجه عمل زشت او نشود.
امام حسين (ع) كه مردي مدير و مدبر و سياستمداري با تجربه و متدين است براي اينكه اين نقشه يزيد را خنثي كند تصميم مي گيرد اين مبارزه و شهادت را به ميدان جنگ بكشد تا لا اقل همه جوامع بشري پي به ماهيت قضيه ببرند و براي اينكه اين پيام را به گوش جهانيان برساند و حقيقت جنگ كربلا را بر همگان روشن كند اهلبيت خود را هم آورد تا بتوانند پس از شهادت ايشان حقيقت عاشورا را بر همگان روشن كنند و نقشه يزيد را نقش بر آب كرده و وي را رسوا نمايند و اتفاقا اين عمل امام حسين(ع) خيلي زود نتيجه داد و يزيد پس از مدتي از خلافت سرنگون گشت و تمام افكار عمومي بر عليه يزيد جبهه و موضع گرفتند بنابر اين، رفتن به کربلا و به همراه آوردن اهلبيت براي رساندن پيام و تحريف نشدن وقايع عاشورا، کاري بسيار متين و عاقلانه بوده است.
سيدالشهدا(ع) به اختيار خودش بسوي كربلا نيامد بلكه غرض ايشان، آمدن به كوفه بود تا تشكيل خلافت دهد چرا که بيش از دوازده هزار نفر از بزرگان و شخصيت هاي كوفه براي آنحضرت و اهلبيتشان نامه دعوت نوشته بودند و از ايشان تقاضا كرده بودند همچون پدرش علي(ع) به كوفه بيايد و همگان وي را ياري خواهند كرد و حضرت ابا عبدالله(ع) براي اجابت دعوت هزاران انساني كه آنحضرت را دعوت كرده بودند با اهلبيت خود بسوي كوفه حركت كرد.گرچه امام مي دانستند اين بي وفايان به عهد و پيمان خود عمل نخواهد كرد ولي امام بايست اين بي وفايي مردم كوفه را هم به همه جهانيان و تاريخ به اثبات برساند.
بنابر اين حركت حضرت امام حسين(ع) و گزينه هاي او تماما به جا و حكيمانه بوده كه هر سياستمدار مجربي بر اين عمل آفرين گفته و آنرا تحسين مي كند.
منبع : پایگاه عرفان
