كسانى كه در كنار عبادات، خويشتن دارى كردند و در حريم عبادات ماندند و در برابر ناگوارى‌ها فرارى نشدند و آن را تحمل كردند، اين انسان‌هاى صابر، نزد من
اين پاداش را دارند:
«وَ لَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُواْ أَجْرَهُم»
صبر اين افراد، فوق العاده با ارزش است، ولى پاداشى كه من در قيامت به آنها خواهم داد، يقينا و قطعا از صبرى كه آنها انجام داده‌اند، احسن و بهتر است.
اين آيه از غرايب آيات قرآن است. خداوند متعال سه مسأله را در آن مطرح مى‌كند كه حوصله، بردبارى، استقامت و صبر براى به دست آوردن آنها لازم است:
«أُوْلئِكَ يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُم مَّرَّتَيْنِ»
اينان بندگانى هستند كه دو پاداش به آنها عنايت مى‌شود. پاداش اول بهشت است. رضوان، امنيت خاطر، آرامش و ابدى شدن در بهشت است. همه اين‌ها يك پاداش است.
پاداش دوم چيست و چرا به آنان داده مى‌شود؟ مى‌فرمايد:
«بِمَا صَبَرُواْ وَ يَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَهِ السَّيّئَهَ وَ مِمَّا رَزَقْنَهُمْ يُنفِقُونَ» به خاطر اين كه اهل صبر بودند، از حريم الهى بيرون نرفتند و در مقابل بدى‌هايى كه ديگران به آنها روا داشتند، آنها را با خوبى‌هاى خود برطرف كردند.
منبع : پایگاه عرفان
