رشد انسان، خواسته پروردگار

چيزى كه در آيه نخست سوره ابراهيم عليه السلام مطرح است؛

«كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلى‏ صِراطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ»

كه من، قرآن و پيغمبرم، مى‏خواهيم تو را پرورش و رشد بدهيم و از ظلمت‏هاى جهل، نادانى، ظلم، مادّى گرى، وابستگى‏هاى غلط و زمين‏گير در بياوريم.

هر سر موى مرا با تو هزاران كار است‏		ما كجاييم و ملامت‏گر بى‏كار كجاست

ايها الناس! جهان جاى تن آسايى نيست‏		مرد دانا به جهان داشتن ارزانى نيست‏

خفتگان را چه خبر از زمزمه مرغ سحر		حيوان را خبر از عالم انسانى نيست‏
روى اگر چند پرى چهره و زيبا باشد		نتوان ديد در آيينه كه نورانى نيست‏
عالم و عابد و صوفى همه طفلان رهند		مرد اگر هست به جز عالم ربانى نيست‏
خانه پر گندم و يك جو نفرستاده به گور		برگ مرگت چو غم برگ زمستانى نيست‏

سعديا! گرچه سخن‏دان و مصالح‏گويى‏		به عمل كار برآيد، به سخندانى نيست‏

منبع :

برچسب ها :

نظرات کاربران (0)

ارسال دیدگاه