استاد انصاریان: فرار از گناهان بواسطه شکر نعمت  

رمضان، ماه اطاعت و بندگی است که بنده بیش از پیش باید به رابطه خود و خدا بپردازد. وقتی این ‌گونه شد، ‌یازده ماه دیگر خداوند به بنده خود می‌پردازد. این ماه یازده ماه دیگر را بیمه می ‌کند.‌
قم – دارالعرفان/ محقق، مفسر و پژوهشگر علوم قرآنی، به نعمت های فراوان و ارزشمند خداوند برای انسان اشاره کرد و گفت: هر چه در آسمان و زمین هست، خداوند به سود صددرصد انسان آفریده، اما برخی آن را نمی فهمند، اگر کل آمریکایی ها، اروپایی ها، آسیایی ها، آفریقایی ها، اقیانوسیه ای ها، این سخنان و تأکیدات خداوند را می فهمیدند اوضاع کره زمین به این صورت نبود. انقدر غارتگری، کشتن، قتل، ترور، دزدی روز روشن، ظلم، خیانت و جنایت نبود. قرآن می فرماید: همه این مسایل محصول نفهمی است و جالب این است که در بعضی از آیات می گوید، نمی خواهند بفهمند چون اگر بفهمند همه منافع نامشروعشان بر باد است.

به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در مسجد حضرت امیر(ع) تهران، اظهار کرد: قرآن مجید به نفع همه مردم جهان تا روز قیامت نازل شده است. «وَ سَخَّرَ لَكُمُ اَللَّيْلَ وَ اَلنَّهارَ وَ اَلشَّمْسَ وَ اَلْقَمَرَ وَ اَلنُّجُومُ مُسَخَّراتٌ بِأَمْرِه»؛ خورشید و ماه را و همه ستارگان را به سود شما به کار گرفت. کلمه «سخر» یا فعل سخر در این آیات به معنای به کار گرفتن است.   

وی ادامه داد: اگر بخواهیم منافع خورشید و ماه و ستارگان را ببینیم که به چه اندازه هست، غیر ممکن است. من یک گوشه ای را برایتان بیان می کنم، اینها از زیباترین مسائل قرآن و نشاط آور است. خورشید به زمین می تابد و آمادگی می دهد، عامل سر بیرون آوردن تمام دانه های نباتی و گیاهان می شود، عامل سبز شدن همه درختان می شود، عامل شکوفه ها و میوه ها می شود، نور خورشید است. وقتی تابید در یک بخشی از زمین و علف روئیده شد، دام ها از جمله گاو، شتر، گوسفند و بز، از این علف های بیابان می خورند، علف ها در شکم آنها هضم می شود و تبدیل به شکمبه می شود. لذا وقتی دام را ذبح می کنند و معده اش را درمی آورند، پر است از جویده های علف ها، سبز هم نیست و بوی بد می دهد.

استاد انصاریان افزود: خداوند در سوره مبارکه نحل از این شکمبه و خون دام برای شما می گوید، شیر روان خوش گوار تحویل تان می دهم یعنی  شکمبه زرد بدبو را با خون به شدت قرمز فشرده می کند، فراورده اش می کند و از دل این شکمبه زرد متعفن و خون، شیر با رنگ سفید و گوارا برای کام و بدن بیرون می آورد. سپس این شیر را به بازار می برند، عده ای شیر را می خرند و می خورند، عده ای خامه را می خرند و می خورند، عده ای سرشیر را می خرند و می خورند، و عده ای دوغ و عده ای کشک و عده ای کره و عده ای روغن و همچنین از گوشت آن هم برای پخت بسیاری از غذاها استفاده می کنند. روده این دام ها هم سال هاست که به صورت نخ درمی آورند و برای دوختن جاهای جراحی شده استفاده می کنند.

وی گفت: خداوند می فرماید: «قَلِیلا ما تَشْکُرُونَ»، خیلی کم هستند کسانی که بیدار نعمت های من و کارهای من باشند و بخورند و بپوشند و سپاسگذاری کنند.  ابتدا باید طبق نظری که اهل بیت(ع) دادند، شکر را بفهمیم، کم هستند کسانی که شکر می کنند. براساس توضیح اهل بیت(ع) کم هستند کسانی که از حرام های خدا خودداری می کنند و کم هستند کسانی که خدا را عبادت می کنند، این معنی شکر است. «شُکرُ النِّعَمِ اِجتِنابُ المَحارِمِ» شکر این است که انرژی گرفته شده از خوردن را خرج شیطان نکنی و او را خوشحال کنی و برابر خدا سینه اش را سپر کنی تا به خود اجازه دهد که بگوید، گفتم به عزتت قسم همه را گمراه می کنم. پس ببین چطور به بندگانت مسلط شدم و از تو جدایشان کردم. باعث خنده و کف زدن شیاطین نشویم. خداوند در سوره توبه می فرماید: اگر دنبال خوشحالی و رضایت می گردید از همه سزاوارتر به این که خوشنودشان کنید و رضایتش را جلب کنید، من هستم و پیغمبر(ص) که شما را هدایت کرد و دست شما را گرفته است. 

استاد انصاریان به دیگر نعمت بی مانند و ارزشمند خدا اشاره و تصریح کرد: «سَخَّرَ لَکُمُ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ»، مردم اغلب در فضا ماه را می بینند؛ میلیاردها نخل خرما و درخت در کنار دریاها کاشته شده، اینها آب فراوان می خواهند، با دست نمی شود، به آنها آب داد، ماه رابطه اش با زمین رابطه جزر و مدی است. در یک برهه از برج ماه وقتی که با دریا روبرو می شود آب دریا را بالا می کشد، این آب بالا آمده راه می افتد در تمام نخلستان ها و باغ های کره زمین که لب دریاست و همه را سیراب می کند و اگر حجم ماه بزرگتر از این بود دائماً کره زمین گرفتار سونامی بود. این کیست که می دانسته اندازه ماه را چقدر قرار دهد. در جزر هم آب پایین می آید، اگر جزر قویتری داشت که آب را از دسترس خارج می کرد، اگر کوچکتر بود چه می شد؟ دیگر جزر و مد به دردخوری انجام نمی گرفت. این کیست که محاسبه کرده کره ماه را چه وزنی، چه حجمی، بسازد و کجا قرار بدهد. سیصد و شصت و پنج هزار کیلومتر فاصله است، حال اگر این فاصله چهارصد هزار یا دویست هزار کیلومتر بود، چه بلاهایی سر زمین می آمد؟ دیگر موجودی نبود که بگوییم بلا سرش می آید. خداوند می فرماید: «ماه و خورشید را صددرصد به نفع شما به کار گرفتم» یعنی با این آیات ما را هدایت می کند به یک سلسله مسائلی که آن سلسله مسائل برای ما سکوی پرواز می شود تا به سوی قرب پروردگار حرکت کنیم و این کار از دست هیچ کتابی به جز قرآن برنمی آید. کتاب های آسمانی گذشته هم که از بین رفته، فقط قرآن مانده، کتاب های علمی هم که میلیون ها عدد آن در کتابخانه هاست هم این کار را نمی تواند، انجام دهد.

وی گفت: «خَلَقَ لَکُمْ ما فِی اْلأَرْضِ جَمیعًا»؛ جماد، نبات، حیوان، سنگ های گرانقیمت، عقیق، فیروزه، الماس، آهن، مس، کوه، تپه، نفت، گاز، آب، دریا، رود، چشمه، خوراکی های گوناگون و هر چه در زمین است، خداوند به سود صددرصد انسان  آفریده است. این آیه بسیار کوتاه است ولی به اندازه مجموع زمین حرف دارد. این سخنان چندین بار در قرآن کریم توسط خداوند مورد تأکید قرار گرفته اما برخی آن را نمی فهمند، اگر کل آمریکایی ها، اروپایی ها، آسیایی ها، آفریقایی ها، اقیانوسیه ای ها، این سخنان و تأکیدات خداوند را می فهمیدند اوضاع کره زمین به این صورت نبود. انقدر غارتگری، کشتن، قتل، ترور، دزدی روز روشن، ظلم، خیانت و جنایت نبود. قرآن می فرماید: همه این مسایل محصول نفهمی است و جالب این است که در بعضی از آیات می گوید، نمی خواهند بفهمند چون اگر بفهمند همه منافع نامشروعشان بر باد است. مثلاً اگر ترامپ همین دو تا آیه امروز را بفهمد، کافی است، اما نمی فهمد؛ مردک پول باز، آلوده، بی خرد، سر سفره خدا نشسته و دارد به تمام کره زمین از واشنگتن جنایت می کند. دزد عجیبی است، رئیس جمهورهای امریکا مثل این دزد نبودند و هنرمند نبودند، که دو روز به عربستان سفر کند، 10 دقیقه برقصد، پانصد میلیارد دلار مال مسلمان ها را چک بگیرد و به آمریکا برگردد، «قَلِیلا ما تَشْکُرُونَ أَكْثَرَهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ»؛ هم سپاسگذار نیستند هم نفهم هستند.   

استاد انصاریان تصریح کرد: میلیون ها سال پیش موتور، کارخانه، لوکوموتیو و هواپیما نبود، میلیون ها سال پیش روشنایی برخی مردم نور ماه و عده ای دیگر سنگ های چخماق را به هم می زدند تا جرقه ای بزند و هیزمی روشن کنند. اما میلیون ها سال پیش خدا می دانست که این جنس دو پا یک روزی ماشین های مکانیکی، موتور، لوکوموتیو، ماشین سواری، اتوبوس، کارخانه برق، آهن و فولاد و میلگرد تولید می کند. چون این مسأله را می دانست میلیاردها سال پیش در دل زمین و دریا نفت و گاز ذخیره کرد تا پس از گذشت صدها سال باز هم بشر برای روشنایی خانه خود دو سنگ چخماق را برندارد و به هم بزند تا جرقه ای تولید شود. این همه نعمتی که خداوند به ما عطا کرده، شکر ندارد؟ عبادت ندارد؟ فرار از گناهان ندارد؟!

انتهای پیام /