عاشورایی دیگر

هشتم شوال 1344 ق، روزی است که بقعه‌های متبرک امامان آرمیده در زمین پاک بقیع، به دست گروه منحرف «وهّابی» به ویرانه ‌ای تبدیل گشت و هجوم وحشیانه و جاهلانه این گروه، باعث خرابی گنبد و بارگاه چهار امام معصوم علیهم‌السلام گردید.
این عمل وهابیت، در حالی صورت گرفت که جهان کنونی، همگی بر حفظ میراث فرهنگی خود و نشانه‌های تمدّن خویش، می‌کوشند و بر آن تاکید می‌ورزند.
بقیع کجاست؟
تاریخ "بقیع الغرقد" یا "قبرستان بقیع" به دوران قبل از اسلام می‌رسد. مردم مدینه قبل از هجرت مسلمانان، اجساد مردگان خود را در دو گورستان "بنی‎حرام" و "بنی‎سالم" و گاهی نیز در منازل و خانه‌های‎شان دفن می‌کردند ولی بعد از هجرت مسلمانان به مدینه، بقیع ـ که در نزدیکی مسجد و منزل پیامبر صلی الله علیه و آله قرار داشت ـ تبدیل به قبرستان رایج مسلمانان گردید.
گفته شده است اولین کسی که به توصیه پیامبر صلی الله علیه و آله در بقیع دفن شد «جناب عثمان بن مظعون» بود که از اصحاب خالص پیامبر صلی الله علیه و آله و ارادتمندان امیرالمۆمنین علی علیه السلام به شمار می‌رفت. سپس برخی از شهدای اُحُد در این محل دفن شدند و بر شرافت آن افزوده شد.
پیروان مکتب اهل‌بیت علیهم السلام به دلیل آنکه پیکر مطهر چهار امام معصومشان ـ امام حسن مجتبی، امام سجاد، امام محمدباقر، امام جعفر صادق علیهم السلام به همراه فاطمه بنت اسد مادر و ام‌البنین همسر امیرالمومنین علیه السلام و اسماعیل فرزند امام صادق علیه السلام ـ در این قبرستان مدفون است به آن توجه دارند.
دیگر مسلمانان جهان از فرقه‌ها و کشورهای گوناگون نیز به دلیل وجود این چند قبر و نیز قبور بسیاری از خاندان و اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله ـ مانند ابراهیم فرزند پیامبر(صلی الله علیه و آله، صفیه عمه پیامبر صلی الله علیه و آله، تعدادی از شهدای جنگ‌های صدر اسلام و شهدای واقعه حره ـ به این مکان توجه ویژه دارند؛ اما خشونت وهابیان مانع از بهره‌گیری مناسب و آگاهی مسلمانان جهان از تاریخ دینشان می‌گردد.
"بیت الاحزان" یعنی مکانی که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در آن برای پدر بزرگوارش و نیز ستم‌هایی که بر وی و همسرش رفته بود می‌گریست نیز در همین مکان قرار دارد.
«مالک بن انس» امام مذهب مالکی و «عثمان بن عفان» خلیفه سوم هم در این قبرستان مدفون ‌اند. البته خلیفه سوم پس از قتل، در بیرون از بقیع دفن شد اما با گسترش بقیع از سوی «معاویه» هم ‌اکنون در داخل آن قرار دارد.

یوم الهدم (روز ویران کردن)
در شوال سال 1343 هـ.ق (مِی 1925 میلادی) وهابیان به سرکردگی «عبدالعزیز بن سعود»، پس از پیروزی بر «امرای حاکم بر حجاز» و اشغال مکه، رو به مدینه آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر ، آن را اشغال نمودند.
آنان پس از اخراج مأموران عثمانی، در هشتمین روز این ماه، اقدام به تخریب قبور ائمه بقیع و دیگر قبور آن ـ مانند قبر عمو، پسر و زنان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، قبر ام‌البنین مادر حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام، قبر اسماعیل فرزند امام صادق علیه السلام و بسیاری قبور دیگر ـ کردند. آنها حتی قصد داشتند گنبد و بارگاه خود پیامبر صلی الله علیه و آله را نیر تخریب کنند که به دلایلی موفق به انجام این کار نشدند.

غارت اموال وقفی
آنها ضریح فولادی ائمه بقیع را که در اصفهان ساخته شده بود و روی قبور حضرات معصومین امام مجتبی، امام سجاد، امام باقر و امام صادق ـ علیهم السلام ـ قرار داشت را از جا در آورده، بردند.
اما این تنها حمله آنان به مدینه نبود. آنان چند سال بعد نیز یک بار دیگر به مدینه هجوم برده، پس از یک سال و نیم محاصره توانسته بودند آن شهر را تصزف کنند و پس از تصرف اقدام به غارت اشیای گرانبهای حرم پیامبر صلی الله علیه و آله و تخریب و غارت قبرستان بقیع نمودند. طبق نقل تاریخی آن ها در این حمله چهار صندوق مملو از جواهرات مرصع به الماس و یاقوت گرانبها و حدود یکصد قبضه شمشیر با غلاف‌های مطلا به طلای خالص و تزیین شده به الماس و یاقوت و ... را به یغما بردند.
«سالروز تخریب بارگاه ملکوتی اهل بیت نبوت، و هتک حرمت مراقد امامان معصومین در بقیع، عاشورای دوم است و باید مسلمانان جهان به ویژه شیعیان مراتب نفرت و انزجار خود را از عاملان این جنایت به گوش جهانیان برسانند.
البته با تخریب ظاهری قبور ائمه بقیع علیهم السلام هرگز اعتقادات ما اندکی خدشه وارد نمی شود و عزم ما نسبت به ائمه علیهم السلام راسخ تر خواهد شد.»

فرآوری: آمنه اسفندیاری