تاریخ شیطان گرایی 3

تاریخ شیطان گرایی 3 – دوران مدرن – قرن 16

رواج گسترده جادوگری و علوم شیطانی با گسترش کابالا در اروپا پیوند مستقیم داشت. در نیمه دوم قرن شانزدهم عقاید رازآمیز کابالی چنان در محافل مسیحی جاذبه داشت که حتی برخی شخصیت های مهم دینی در آثار خود به وسعت به تکرار مضامین و مفاهیم کابالی پرداختند.در این دوران کتاب ظهر به اثری نامدار بدل شد و ارجاع به آن رواج فراوان یافت.

در همین دوران است که “ربی اسحاق لوریا”[1] اندیشه پرداز جدید کابالیسم فعالیت خود را در ایتالیا آغاز نمود.اندیشه های لوریا در کنار کتاب ظهر یکی از دو منبع اصلی فکری کابالا به شمار می رود.هستی شناسی جدید کابالی و ترسیم جهان به صورت “عین صوف” به وسیله اسحاق لوریا شکل گرفت.همچنین اندیشه اسارت “زمزم” (اخگرالهی) به دست “سیترا اهرا” (نیروهای شیطانی) که در سرزمین “کلیپت” (خلافت) حکم می رانند،در این مفهوم تبلور یافت.

در اندیشه لوریا “پرستش زن” چایگاهی خاص می یابد و مفهوم شخینا که پیشتر در اندیشه های کابالی “تجلی روحانی داوود” بود، در کابالیسم لوریایی به نمادی مونث تبدیل می شود.تمامی تکاپوی پسین برای رسیدن به شخینا و وصل شدن به اوست.تبدیل شخینا به نمادی مونث و تاویل فرآیند عرفانی “جدایی” و “وصل” با مفاهیم مشخص جنسی، بعدها در بنیاد “تصوف جنسی” “یعقوب فرانک” و فرقه های مشابه در قرن بیستم قرار گرفت.[2] افراد شاخص دیگری نیز در ترویج موج گرایش به جادوگری و شیطان گرایی در قرن شانزدهم سهم داشته اند.با اندکی مطالعه در زندگینامه های آن ها می توان به چند وجه مشترک دست یافت.اول آن که غالب این افراد از خاندان های متنفذ یهودی در اروپای آن زمان بوده و یا با آن ها ارتباط نزدیکی داشته اند.دومین ویژگی مشترک، آشنایی اغلب این افراد با آموزه های عرفان کابالا است.[3] مبارزه کلیسا با جادوگری و فرقه های شیطان گرا در قرن شانزدهم به اوج خود رسیده بود، منتهی با نفوذ این اعتقادات و آئین های  پلید شیطانی به میان پادشاهان و دربار کشورهای اروپایی ناگهان این مبارزات رو به افول نهاد. در آن دوره پادشاهان جادوگران را برای پیشگویی و مشاوره در امور استخدام کردند که معمولاً یهودی بودند.

از شخصيت هاي برجسته ي شيطان گرايي در آن دوران كه به خاطر جایگاهش در دربار کشور فرانسه نقش موثري در شيوع اين جريان داشت مي توان به خانم “کاترین دومدیچی”[4] از خاندان مدیچی های یهودی اشاره كرد. كاترين دختر “لورنزو” جادوگر بزرگ فرانسوي بود.پدر وي به عنوان پيشگو در دربار پادشاه فرانسه “فرانسواي يكم” استخدام شد و بعد از مدتی عمویش پاپ کلمنت هفتم كاترين را به همسری فرزند پادشاه “دوک اورلئان” ،که بعدها با نام هانری دوم بر تخت شاهی فرانسه نشست، درآورد .وی در فاصله سال های 1547 تا 1559 ملکه بلامنازع دربار فرانسه بود.کاترین همچنین مادر سه پادشاه فرانسه با نام‌های “فرانسوای دوم ” ، “شارل نهم”و “هانری سوم” بود. دخترش “مارگریت” نیز همسر اولین پادشاه فرانسه از خاندان بوربون یعنی “هانری چهارم” بود.این جایگاه ها و مقامات باعث شده که از کاترین دومدیچی به عنوان یکی از بانفوذترین بانوان دربار فرانسه در طول تاریخ این کشور یاد شود.

کاترین دو مدیچی پس از مرگ شوهرش نایب‌السلطنه فرانسه بود ، و پس از آن نیز در تصمیم‌گیری‌های حکومتی پسرانش نفوذ داشت. نقش او در جنگ‌های مذهبی اروپای قرن شانزدهم  انکارناپذیر است. خصوصا واقعه “کشتار سن بارتلمی”[5]، که در آن نزدیک به پنجاه هزار مسیحی پروتستان به قتل رسیدند و به همین دلیل به‌شدت مورد تنفر قرار داشت.

کاترین دومدیچی مجذوب علوم خفیه و جادو بود و منجمان و غیبگویان زیادی در دربارش حضور داشتند.[6] از جمله این افراد پيشگوي معروف “نوستر آداموس”[7] بود که کاترین وی را به عنوان مشاور و پزشك پادشاه، در دربار فرانسه استخدام نمود.پسران او نیز چنین بودند:هنری سوم که از او با عنوان “ناشایست ترین پادشاه فرانسه” یاد می کنند،عاشق جادوگری و رمالی و هرنوع علوم غریبه بود.گاه ساعت ها در برج پاریس در ونسان به خلوت می رفت و مردم افسانه های وحشتناکی از جادوگری های او بیان می کردند.پس از مرگش پوست دباغی شده ی یک کودک و آلات و ابزار کفرآمیز نقره ای از برج او به دست آمد که دشمنانش فورا آن ها را در کتابچه ای چاپ و منتشر نمودند.[8] كاترين پس ازمرگ همسرش، آئينی جادویی با عنوان بلك مس[9] که به نوعی اهانت به مراسم مقدس شام آخر مسیحیان بود را در بین اشراف و درباریان فرانسه بنیان‌گذاشت.[10] این مراسم از روی مدل مراسمات جادوی در دورة باستان و آیین‌های باروری بدوی و گردهم‌آیی‌های جادوگران در قرون وسطا بازسازی شده بود.به علت محوریت فرهنگی و اجتماعی کشور فرانسه در اروپای آن زمان ،این مراسم در مدت کوتاهی به دربار سایر کشورهای اروپا از جمله انگلستان،آلمان و اتریش راه یافت.نهایتا کاترین دومدیچی درتاریخ پنجم ژانویه سال 1589 میلادی در شهر شاتودوبلوای فرانسه درگذشت و جسدش را در کلیسای سن دنی در کنار همسرش هانری دوم دفن نمودند.

علاوه بر گرایش شخصیت های برجسته به امور شیطانی و جادوگری در قرن شانزدهم پیدایش صنعت چاپ در اروپا نیز در گسترش این موج به شدت موثر بود.دکتر “کورت سلیگمان”[11] رواج گسترده کابالا و جادو در فضای فرهنگی آن زمان اروپا و نقش صنعت چاپ در این فرآیند را چنین توصیف می کند:

“جادوی باستانی در طول رنسانس قدرت دوباره ای یافت… ماشین چاپ با سرعت تمام به کار افتاد…در میان این کتاب ها گذشته از انجیل و آثار قابل قبول یونانی، آثاری یافت می شد که به شدت رنگ و بوی جادویی داشت.در این میان فنون پیشگویی از ارج بالایی برخوردار بود:کف بینی، اخترگویی و طالع بینی، قیافه شناسی و دیگر فنون مکتومه بسیار رایج شد. حتی اوراد جادویی و احضار ارواح خیر و شر مورد قبول نویسندگانی قرار گرفت که عقاید خود را درباره موضوعاتی که قبلا جزم کلیسا آن ها را تکفیر کرده بود، ابراز می داشتند.مردم بیش از هر زمان دیگر مفتون شرق شدند…جادو به صورت رشته متمایزی در میان علوم درآمد…جادو مردان دین و کلیسا را هم به گرداب علوم سری و ماوراءطبیعی وارد ساخته بود.”[12]

پی نوشت ها:

[1] . اسحاق بن سلیمان لوریا (Issac ben Solomon Luria) (1534-1572)

[2] . نک. زرسالاران یهودی و پارسی،ج2،ص305 و 306

[3] . نک.زرسالاران یهودی و پارسی،ج2 ، همچنین نک. زرسالاران یهودی و پارسی،ج4،بخش ریشه های فراماسونری، همچنین نک. تاریخ جادوگری

[4] . Catherine de Medici

[5] . Saint Bartholomew’s Days Massacre

[6] .تاریخ جادوگری، ص 498

[7] . نوستر آداموس(Nostradamus) یهودی از خانوادهای یهودی ساکن پرونس فرانسه بودند.وی ابتدا کار خود را به عنوان طبیب آغاز نمود منتهی در سال های سکونتش در ایتالیا با کابالیست های یهودی ساکن در آن جا آشنا شد و پس از بازگشتش به فرانسه مروج کابالا و جادوگری شد.از سال 1550 شروع به نگارش پیشگویی هایش نمود و در سال 1555 کتاب مشهور خود را با عنوان پیشگویی های نوسترآداموس در لیون فرانسه به چاپ رساند.اشتهار وی در آن زمان که بی شک با حمایت شبکه های مخفی یهودیان تحقق یافت،توجه کاترین دومدیچی را به خود جلب کرد و باعث استخدام وی در دربار فرانسه شد.

[8] . تاریخ جادوگری، ص 501

[9] .Black Mass

[10] . سیری در تاریخ جادوگری.ص90

[11] . Kurt Seligman

[12] . تاریخ جادوگری، ص468 و 469