چه نيكوست كه انسان خداى خود را -كه مى‌خواهد حضرتش را بندگى كند- و نيز مصاديق بندگى و عبادت و مفاهيم آن‌ها را و هم‌چنين اهداف والاى عبادات را با كمك‌گيرى از آيات قرآن و روايات و تفكر و انديشه صحيح بشناسد تا بر پايه معرفت و آگاهى و محصول شيرين معرفت و آگاهى كه عشق و محبّت است همه عبادات را انجام دهد.
پيامبر بزرگ اسلام صلى الله عليه و آله درباره عبادت عاشقانه و بندگى ناشى از محبّت و مهر مى‌فرمايد:
«مَنْ عَشِقَ الْعِبَادَةَ فَعَانَقَهَا وَأحَبَّهَا بِقَلْبِهِ وَبَاشَرَهَا بِجَسَدِهِ وَتَفَرَّغَ لَهَا فَهُوَ لَا يُبَالِى عَلى ما أصبَحَ مِنَ الدُّنيَا عَلى عُسْرٍ أمْ عَلى يُسْرٍ» .
كسى كه عاشق بندگى حق باشد و آن را به آغوش كشد و با بدنش به عمل آورد و نهايت كوشش خود را در آن بكار اندازد پس باكى نخواهد داشت كه چگونه ديده بر دنيا بگشايد بر سختى يا بر آسانى.
منبع: فرهنگ مهرورزى
منبع : پایگاه عرفان
