انديشه در خلقت موجودات‏

براى يافتن حق؛ كافى است كسى در ذرّه و اتم انديشه كند. ماده بسيار ريز و عنصر بسيار كوچكى كه چند هزار از آن بر سر سوزن جا مى‌گيرند و با قوى‌ترين ميكروسكوپ‌ها قابل مشاهده نيستند، اين ذره كه داراى دو هسته مركزى و الكترون است، نظمش با نظم كل جهان مساوى است. داراى حركات، فعل و جايگاه منظم و صحيح در اين عالم خلقت است كه وقتى انسان انديشه مى‌كند، خود اين ذره و اتم براى آن انديشمند، آينه‌اى براى ديدن خالق اتم مى‌شود.

اين شعر از يك حكيم، فيلسوف و عارفى است به نام حكيم الهى قمشه‌اى كه من سال‌ها با او ارتباط داشتم. انسان فوق العاده و كم نظيرى بود. در سال هزار و سيصد و چهل و نه از دنيا رفت. ديوان اشعار او بيش از هزار صفحه است و غير از اين، كتاب‌هاى ديگرى نيز دارد؛ شرح عرفان و حكمت ابونصر فارابى به نام «حكمت الهى» دارد. انسان جامع، متخلق به اخلاق، تسليم حق، اهل حال و عابد با اخلاصى بود. تمام هزار صفحه ديوانش در آيات قرآن، روايات، حكمت حكيمان و عرفان عارفان ريشه دارد؛
گيتى و خوبان آن، در نظر آيينه‌اى است            ديده نديدند در او، جز رخ زيباى دوست