دارالعرفان/ محقق، مفسر و پژوهشگر قرآنی گفت: بندهٔ خداوند باشید، نه بندهٔ هوا، پول، قدرت و مقام چرا که پدیده آورنده این جهان، خالق قدرتمندی چون خداست و هیچ‌کس و هیچ چیزی قدرت و توانی مانند پروردگار ندارد.
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در حسینیه همدانی‌ها در تهران، اظهار کرد: قرآن مجید چند مسئلهٔ بسیار مهم در رابطهٔ با پروردگار در آیهٔ 102 سورهٔ انعام مطرح می‌کند که فهم این آیه قلب را چراغدان توحید می‌کند.
لغت شگفت‌آور «بدیع» در قرآن
نویسنده کتاب ارزشمند «عبرت آموز» ادامه داد: قبل از آیهٔ 102 سوره انعام، خداوند در چند آیه به مسائل بسیار مهمی اشاره می کند، اولاً از روبنای جهان می‌گوید و پس از آن لغت «بدیع» را به‌کار می‌گیرد که معنی این لغت فوق‌العاده شگفت‌آور است! «بَدِیعُ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ»؛ وقتی پروردگار می‌خواست عالم را به‌وجود بیاورد، هیچ مصالح و نقشه‌ای کنارش نبود، خداوند این عالم را با ارادهٔ خود به‌وجود آورد و این اراده مادی نبود. «إِذٰا أَرٰادَ شَیئاً أَنْ یقُولَ لَهُ کنْ»(سورهٔ یس، آیهٔ 82﴾ پروردگار تنها در علم خویش اراده کرد که آسمان‌ها و زمین شکل بگیرید و جهان به این شکل صورت گرفت.
استاد برجسته اخلاق حوزه‌های علمیه گفت: پس از بیان معنا و مفهوم بدیع، خداوند می‌فرماید: «ذٰلِکمُ اَللّٰهُ رَبُّکمْ»(سورهٔ انعام، آیهٔ 102) ای مردم، بخشی از روبنای جهان را دیدید و فهمیدید که این آفرینش را بی‌نقشه، بی‌مصالح و بی‌ابزار، نو به‌وجود آورده، «ذٰلِکمُ اَللّٰهُ رَبُّکمْ» این است الله؛ این است وجود مقدسی که مستجمع جمیع صفات کمال است. آن‌که مالک کل روبنای جهان و آسمان‌ها و زمین است، همان «رَبُّکمْ» مالک شماست و شما مملوک هستید. هیچ کدام شما در این خلقت دخالتی نداشته‌اید، شما انسان‌ها هم یکی از کارهای من هستید؛ پس شما مربوب و مملوک هستید.
خداوند، نظام‌دهندۀ کل هستی
محقق، مفسر و پژوهشگر قرآنی با بیان اینکه خداوند، نظام‌دهندۀ کل هستی است، تصریح کرد: «خٰالِقُ کلِّ شَیءٍ» هرچه در این آفرینش است، نظام‌دهنده‌اش خداست. نمی‌توانید چیزی را به قدرت دیگری نسبت بدهید چون چنین قدرتی نیست. «خٰالِقُ کلِّ شَیءٍ» یعنی مالک ذاتی در این عالم وجود ندارد، موجودات به خودشان تکیه ندارند و در به‌وجودآوردن خودشان و ادامهٔ زندگی‌شان هیچ‌کاره هستند. وقتی خداوند مسائل روبنایی، یعنی «بَدیعُ السّماوات» را به رخ می‌کشد، سپس در آیهٔ یکصد و دو می‌فرماید: این «الله» هست که رب شما و «خالق کل شیء» است، «فَاعْبُدُوهُ» پس فقط این یک نفر را بندگی کنید؛ چون هیچ‌چیز در این عالم کارهای نیست و شما باید روی بندگی در مقابل او به خاک بگذارید. همه مملوک هستند. قدرت‌ها قدرت نیستند، خودشان را طوری ساخته‌اند که به مردم القا کنند ما قدرت هستیم، ولی هیچ قدرتی وجود ندارد. با همین جمله هم به ما یاد می‌دهد: «لاحول ولا قوة الّا بالله» اصلاً قدرتی وجود ندارد و اینها همه نمایش قدرت است.
استاد انصاریان در پایان گفت: «خٰالِقُ کلِّ شَیءٍ فَاعْبُدُوهُ» بندهٔ خداوند باشید، نه بندهٔ هوا، پول، قدرت و مقام؛ چون همهٔ آنها پوچ است و هیچ نیست. «لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ خٰالِقُ کلِّ شَیءٍ فَاعْبُدُوهُ» معبودی به جز او در این عالم وجود ندارد و «وَهُوَ عَلیٰ کلِّ شَیءٍ وَکیلٌ» تدبیرکنندهٔ کل شیء فقط وجود مقدس اوست.
متن کامل، صوت،عکس و کلیپ های این سخنرانی را - اینجا - ببینید
