از دعاهاى امام عليه السلام است در درخواست (از خداى تعالى) دور گردانيدن اندوهها (ى دنيوى را كه بر هر كس واجب است از آن دورى گزيده و دور ساختن آن را از خداوند سبحان بخواهد، زيرا هم و اندوهى كه براى دنيا و كالاى آن باشد بنده را از راه حق جدا و تباه سازد، به خلاف اندوه اخروى كه واجب است انسان هميشه اندوهناك بوده و از آن دورى ننمايد، زيرا اندوهى كه براى آخرت باشد بنده را از گمراهى رهانيده و به راه حق مى برد، حضرت صادق- عليه السلام- فرموده: كسى كه داخل در صبح و شب شود و بزرگترين اندوهش دنيا باشد خداوند فقر و نيازمندى را جلو او قرار مى دهد و كارش را پراكنده مى گرداند، و در دنيا به آنچه خواهد دست نمى يابد جز چيزى را كه براى او مقدر شده، و كسى كه داخل در صبح و شب گردد و بزرگترين اندوهش آخرت باشد خداوند غنى و بى نيازى را در دل او قرار مى دهد و كارش را منظم مى نمايد):
― اى بردارنده ى غم و دوركننده ى اندوه، اى بى اندازه بخشاينده ى در دنيا و آخرت و بسيار مهربان در آن دو سرا، بر محمد و آل محمد درود فرست، و غم مرا بردار، و اندوهم را دور ساز
― اى يگانه اى يكتا اى مقصود در حوائج و خواسته ها اى آنكه نزائيده (مانندى ندارى كه براى او مبداء باشى) و زائيده نشده (مانندى ندارى كه متاخر از او باشى) و كسى همتاى او نبوده (مانندى ندارى كه با هم باشيد) مرا (از هر پيشامدى) نگاهدار، و (از گناهان) پاك گردان، و غم و اندوهم را دور كن
― و آيه الكرسى و معوذتين (سوره ى 113: قل اعوذ برب الفلق و سوره ى 114 قل اعوذ برب الناس) و (سوره ى 112:( قل هو الله احد را بخوان (برخى از مترجمين گفته اند: جمله ى و اقرا ايه الكرسى و المعوذتين و قل هو الله احد گفتار راوى صحيفه است، ولى ظاهر آنست كه امام عليه السلام هنگام املاء دعاء چنين دستور داده، و گواه بر اين آنكه اسمعيل ابن جابر از حضرت صادق عليه السلام درباره ى هم و اندوه نقل مى كند كه آن حضرت فرمود: غسل مى كنى و دو ركعت نماز مى خوانى و مى گوئى: يا فارج الهم، و يا كاشف الغم، يا رحمن الدنيا و الاخره و رحيمهما فرج همى و اكشف غمى يا الله الواحد الاحد الصمد الذى لم يلد و لم يولد و لم يكن له كفوا احد اعصمنى و طهرنى، و اذهب ببليتى و آيه الكرسى و معوذتين را مى خوانى. و آيه الكرسى: الله لا اله الا هو الحى القيوم تا و هو العلى العظيم است، چنانكه پيغمبر- صلى الله عليه و آله- فرموده: هر كه چهار آيه از اول سوره ى بقره و آيه الكرسى و دو آيه ى بعد از آن و سه آيه از آخر آن را بخواند در جان و مال خود چيزى را كه نمى پسندد نبيند و شيطان به او نزديك نشود، و قرآن را فراموش ننمايد. فرمايش آن حضرت ظاهر در اينست كه آيه الكرسى تا و هو العلى العظيم است و دو آيه ى پس از آن از لا اكراه فى الدين تا هم فيها خالدون مى باشد) و بگو:
― بار خدايا من از تو درخواست مى نمايم درخواست كسى كه نيازمنديش سخت، و توانائيش سست، و گناهانش بسيار است، درخواست كسى كه براى نيازمنديش فريادرسى، و براى ناتوانيش توانائى دهنده اى، و براى گناهانش آمرزنده اى جز تو نمى يابد، اى داراى عظمت و بزرگى و احسان و نيكى از تو درخواست مى كنم (توفيق) عمل و كردارى را كه به سبب آن دوست دارى (مشمول رحمتت مى گردانى) هر كه را كه آن را انجام دهد (نه عملى را كه آن را دوست داشته و انجام دهنده اش را دشمن، حضرت رسول- صلى الله عليه و آله- فرموده: خداوند بنده اى را دوست و كردارش را دشمن و كردار را دوست و تنش را دشمن دارد) و يقين و باورى كه به وسيله ى آن سود (پاداش) مى دهى كسى را كه در جريان امر (اراده و خواست) تو حقيقت يقين (بالاترين مراتب آن كه تعبير به حق اليقين مى شود) را به دست آورد (نه يقينى را كه سودى ندارد مانند يقين و باور فرعونيان به معجزات موسى- عليه السلام-، در قرآن كريم «س 27 ى 13» فرموده: فلما جاءتهم اياتنا مبصره قالوا هذا سحر مبين «ى 14» و جحدوا به او استيقنتها انفسهم ظلما و علوا يعنى چون آيات و نشانه هاى هويداى «قدرت و توانائى» ما نزد فرعونيان آمد «حضرت موسى آنها را به ايشان نشان داد» گفتند اين جادوئى است آشكار، و با اينكه پيش خود آن آيات را يقين و باور داشتند «كه از جانب خداست» از روى ظلم و ستم «به خويش» و سركشى «از ايمان به موسى- عليه السلام» آنها را انكار و تكذيب نمودند)
― بار خدايا بر محمد و آل محمد درود فرست، و مرا بر راستى (در قصد و گفتار و كردار) بميران، و حاجت و نيازمنديم را از دنيا جدا ساز، و رغبت و خواسته ام را در آنچه (پاداش اخروى كه) نزد تو است شوق و دوستى ديدار (رحمت) خويش قرار ده، و راستى توكل و اعتماد بر خود را به من عطا فرما (مرا چنان كن كه در حوائج و خواسته ها به غير تو رونياورم)
― از تو مى خواهم نيكى آنچه (درباره ى من) نوشته شده و گذشته، و به تو پناه مى برم، از بدى آنچه نوشته شده و گذشته (مقدر گشته) از تو مى خواهم ترس عبادت كنندگان و پرستش فروتنان مر تو را و يقين و باور اعتمادكنندگان بر تو را، و توكل و اعتمادى را كه مومنين بر تو دارند (مى خواهم توفيقم دهى تا رفتارم در درگاهت مانند عبادت كنندگان و فروتنان و اعتمادكنندگان و مومنين باشد، حضرت امام محمد باقر- عليه السلام- فرموده: رسول خدا- صلى الله عليه و آله- را در يكى از سفرهايش سوارانى ملاقات نمودند و گفتند: السلام عليك يا رسول الله «درود بر تو اى رسول خدا» حضرت فرمود: شما كيستيد؟ گفتند: يا رسول الله ما ايمان آورندگانيم، حضرت فرمود: حقيقت «اصل و پايه ى» ايمانتان چيست؟ گفتند: رضاء و خشنودى به قضاء و حكم خدا، و تفويض و بازگذاشتن «كارها را» به خدا، و فرمانبرى از امر و فرمان خدا، رسول خدا فرمود: دانايان با حكمت «كه حقيقت هر چيز را دانسته و درستكارند» نزديك است كه بر اثر حكمت پيغمبران باشند «اگر چه پيغمبر نيستند» اگر شما راستگويانيد نسازيد چيزى «ساختمانى» را كه در آن نمى مانيد، و گرد نياوريد چيزى را كه نمى خوريد، و از خدائى كه به سوى او بازمى گرديد بترسيد)
― بار خدايا رغبت و اراده ى مرا در مطلب و خواسته ام مانند رغبت دوستانت درخواسته هاشان، و ترسم را مانند ترس دوستانت قرار ده (زيرا بزرگترين رغبت ايشان در شهود و ديدن حق و ترسشان از حجاب و پنهان بودن او است، و رغبت سائر مردم در ثواب و پاداش و ترسشان از عقاب و كيفر است) و مرا در رضا و خشنوديت به عمل و كارى وادار (يقين و باورى به من عطا كن) كه با آن چيزى از (احكام) دين تو را بر اثر ترس (از غلبه يا آزار) كسى از آفريدگانت رها نكنم (زيرا كسى كه يقين و باور داشت كه سود و زيان به دست خداى تعالى است به كسى جز او توجه نداشته و از كسى جز او نمى هراسد)
― بار خدايا اين (آنچه درخواست شد) حاجت و خواسته ى من است پس رغبت و خواهشم را در آن (در برابر قبول و پذيرفتن) بزرگ گردان، و سرزنش ننمودنم را در آن آشكار ساز (مرا در طلب آن بر اثر آنكه شايسته ى آن نيستم سرزنش مفرما، چون كسى كه طلب كند چيزى را كه شايسته ى آن نيست سرزنش مى شود) و حجت و برهانم را در آن (آنچه براى درخواست آن عذر و بهانه آورم) به من بياموز (الهام كن) و تنم را در آن عافيت ده (مرا به بلاء و دردى گرفتار مكن كه به آن براى شايستگى آنچه درخواست نموده ام آزمايشم فرمائى)
― بار خدايا هر كه داخل در صبح شود در حالى كه اعتماد يا اميد او به جز تو باشد پس من (مانند او نيستم، بلكه) داخل در صبح شدم در حالى كه اعتماد و اميدم در همه كارها توئى، از اين رو عاقبت و انجام بهترين آن كارها را برايم حكم و مقدر فرما، و مرا به وسيله ى رحمت و مهربانيت از فتنه ها و آزمايشهاى گمراه كننده ى (از راه حق) نجات و رهائى ده، اى مهربانترين مهربانان
― و خدا بر سيد و بزرگ ما محمد فرستاده ى خدا كه برگزيده (از آفريدگان) است و بر آل (خويشان) او (حضرت زهراء و ائمه ى معصومين عليهم السلام) كه (از هر عيب و نقصى) پاكيزه اند درود فرستد
فارسی
از دعاهاى امام علیه السلام است در درخواست دور گردانیدن اندوهها
0
0%
(نفر
0)
نظر شما در مورد این مطلب ؟
نمی پسندم
می پسندم
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:
آخرین مطالب
بیشترین بازدید این مجموعه
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
