در روز عید فطر و روز جمعه هنگامى كه نماز آن را بجا مى‏آورد و به قبله مى‏ایستاد

از دعاهاى امام عليه السلام است در روز عيد فطر و روز جمعه هنگامى كه نماز آن را بجا مى آورد و به قبله مى ايستاد و مى گفت


•    اى كه رحم مى كنى بر آن مردمان كه بر او رحم نمى كنند.
•    و اى كه مى پذيرى آن كه را شهرها راهش نمى دهند و او را مى رانند.
•    اى آن كه نيازمندان به آستانش را خوار نمى كند.
•    و پافشاران درگاهش را نوميد نمى سازد.
•    اى كه دست رد بر سينه آنان كه توقع بسى دارند نمى زد.
•    اى كه هداياى بى مقدار را مى پذيرد و اعمال كم شمار را پاداش مى دهد.
•    اى آن كه اندك عملى را سپاس مى گزارد و مزد گران مى بخشد.
•    اى كه به آن كس كه نزديكش شود نزديك گردد.
•    و هر كه ازش روى برتابد به سوى خود خواند.
•    اى كه نعمتش را از كسى نمى ستاند، و در انتقام شتاب روا نمى كند.
•    اى كه نيكى مردمان را نتيجه دهد و شكوفا سازد تا آن را بيفزايد، و از بدى درگذرد و ناديده انگارد تا اينكه آن را بزدايد.

•    خدايا، بى گمان آرزوها پيش از رسيدن به منتهاى كرمت، روا شوند و بازگشتند و جام هاى حوائج به باران جود و كرمت سرشار شدند و لبريز گرديدند، اوصاف، قبل از رسيدن به حد صفاتت متلاشى شود، پس برتر از هر بزرگى، تو والايى، و بالاتر از هر صاحب مقامى، تو داراى شكوه و جلالى.

•    هر بزرگى در پيشگاهت خرد بود و هر شريفى در برابر شرافتت بى مقدار باشد. خداى من، آنان كه روى به غير تو نهادند نوميد شدند و آنان كه از جز تو طلب كردند زيان ديدند، آنان كه بر درگه غير نشستند خوار گشتند، و آنان كه از غير گنج احسان تو خواستند به ورطه بى نوايى افتادند.

•    اين در رحمت توست كه بر مشتاقان گشوده است، و اين خوان نعمت توست كه براى حاجتمندان به رايگان گسترده است. اين يارى توست كه به يارى خواهان نزديك باشد.

•    و هيچ اميدوارى از درگهت نوميد بازنگردد. هر كس عطايى از تو خواهد مأيوس نشود و هر كه از تو گذشت طلب شوربخت نگردد.

•    خدايا، سفره روزى ات را حتى بهر گناهكاران گسترده اى، و بردبارى ات را براى دشمنانت نيز شامل كرده اى. عادتت احسان به بدكاران باشد و شيوه ات شفقت و ترحم بر گناهكاران بود. آن سان كه بردبارى ات آنان را از توبه غافل ساخته، و درنگ و مهلت دادنت ايشان را از پرهيز از گناه بازداشته.

•    با آن كه تو مدارايشان كردى تا به اطاعت فرمانت سر نهند، و مهلتشان دادى چون به دوام سلطنتت يقين دارى. پس هر كه سزاوار نيك بختى است فرجام كارش سعادت كنى، و آن كه لايق شوربختى است بس خوارش سازى.

•    سرانجام همگى سر به حكم تو سپارند، و فرجام كارشان بسته به فرمان تو باشد. اگر مهلت طولانيشان دهى دليل محكمت بر عذابشان سستى نپذيرد، و اگر با ايشان مدارا كنى برهان و حجتت بر ايشان شكست نگيرد.

•    خدايا، حجت تو استوار باشد و باطل نشود، و سلطنت تو پايدار بود و زايل نگردد، پس واى بر آن كه از آستانت روى برتابد، و يأس و ذلت از آن كسى باد كه از درگهت نوميد باشد. شوربخت ترين كس آن باشد كه به بردبارى ات مغرور گردد.

•    كه در اين صورت چه بى شمار در وادى عذابت دست و پا زند، و چه بسيار در ورطه كيفرت گرفتار آيد و اندوهش پايان نپذيرد و از گشايش و آسايشش بسى نوميد باشد. خدايا، تمام اين ها عين قضاوت عادلانه توست كه ستم در آن روا نمى دارى، و حكم منصفانه توست كه به جورش نمى آلايى.

•    زيرا كه پياپى حجت ها بيان كردى، و عذرها را هويدا ساختى. قبل از وقوع گناه تهديد به عذاب كردى، مهربانه تشويق به فرمان بردارى ات نمودى مثالها زدى، مهلت هاى طولانى همى دادى، كيفرشان بسى تأخير انداختى با آن كه بر شتاب يارايى، و با ايشان مدارا كردى با آن كه بر اقدام توانايى.

•    نه تأخيرت از سر عاجزى است و نه مدارايت از روى كاهلى و نه خوددارى ات از سر بى خبرى، و نه درنگت از روى سازش و هوادارى، بلكه از آن روست كه حجت تو محكم و رساتر گردد و كرمت به نهايت رسد و احسانت بى شمار شود، و نعمتت تمام تر بود. اين همه از ازل بوده، هميشه و پيوسته نيز بود و هرگز فنا نپذيرد.

•    خداوند، حجت تو فراتر از آن است كه به وصف آيد و عظمتت والاتر از آن كه كنه آن معلوم گردد، نعمتت از شمار چنان فزون است كه به شمارش نيايد، و احسانت آن سان از حد برون است كه شكر كمترينش نشايد.

•    اكنون خاموشى گزيده ام و اين مرا از ستايشت بازداشته، زبان بربسته ام و اين مرا از قدردانى ات زبون ساخته. پروردگارا، پايان كلامم اقرار به درماندگى در ستايشت باشد آن هم نه از روى بى رغبتى، كه از سر بيچارگى.

•    خدايا، اين منم كه آهنگ درگهت دارم و عطاياى گران بهايت را خواهانم. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و مناجاتم را بشنو، دعايم اجابت نماى، و امروزم را به نوميدى ختم مفرماى، در حاجتم دست رد بر پيشنيم مگذار، رفتنم از پيشگاهت و بازگشتم به آستانت گرامى دار، كه بى گمان تو در آنچه اراده كنى به تنگنا نيفتى، و بر آنچه خوانده شوى درمانده نباشى. كه تو بر هر چيز توانايى، و هيچ تاب و توانى نباشد مگر به نيروى تو اى خداى بلند مرتبه كه بسيار والايى.