بيماري در کربلا
در اسناد تاريخي از زمان عروض بيماري حضرت زين العابدين (عليه السلام) خبر صريحي وجود ندارد آنچه به صورت قطعي مي توان ادعا کرد بيمار بودن حضرت در شب عاشورا است و اين بيماري نيز به گونه اي نبوده که حضرت را از حضور در جمع اصحاب مانع شود. حضرت مي توانستند بنشينند و در جمع حاضر باشند و يا رفتار پدر را تحت نظر داشته و کلام او را بشنوند و به گريه افتاده و سکوت کنند.
علي بن الحسين (عليه السلام) فرمود: (هنگامي که پدرم نزديک مغرب در شب عاشورا اصحاب را جمع کرد براي اينکه آنها را مرخص کند.) من نزديک او شدم تا آنچه را براي آنها مي گويد بشنوم و « من در آن هنگام مريض بودم »، پس شنيدم که پدرم به اصحابش مي فرمود. . . .
همچنين نقل شده که حضرت سجاد (عليه السلام) فرمودند « من در آن شبي که پدرم در صبحش به شهادت رسيد نشسته بودم. «و عمّه ام حضرت زينب نزد من مشغول پرستاري من بود »، در اين هنگام پدرم در پنهاني از اصحابش کناره گرفت و نزد او «جون » بنده ابوذر غفاري بود و او شمشيرش را اصلاح مي کرد و پدرم اشعاري را قرائت مي کرد. آن اشعار را دو بار يا سه بار تکرار کرد تا آنکه من آن را فهميدم و آنچه را مي خواست، دانستم. پس گريه راه گلويم را بند آورد.
اشکهايم را پاک کردم و سکوت اختيار کردم و دانستم که بلا، نازل شده است. ولي عمه ام هم آنچه من شنيدم شنيد و او زن است و زنها داراي رقّت قلب و جزع مي باشند، پس نتوانست خود را کنترل کند تا آخر حديث شريف که مفصل داستان برخورد حضرت زينب با امام حسين عليه السلام و غش کردن حضرت زينب و بهوش آوردن ايشان و کلام امام حسين عليه السلام با خواهر، از طرف حضرت سجاد (عليه السلام) نقل مي شود و سپس مي فرمايد: بعد پدرم حضرت زينب را آورد تا او را کنار من به زمين نشانيده. (جهت مطالعه مفصل اين قضيه رجوع کنيد به تاريخ طبرسي جلد 3، صفحه 316 و يا الارشاد، شيخ مفيد، صفحه 232 ).
بنابراين حضرت فقط در شب عاشورا مريض بوده اند و البته اين مرض در روز عاشورا به خصوص در هنگام وداع آخرين با پدر به شدت رو به وخامت گذاشته و حال جسماني حضرت در آن موقع بسيار وخيم گزارش شده است که ديگر حتي توانايي نشستن هم نداشته اند.
مرحوم علامه مجلسي در بحار الانوار از کتاب (المقتل) احمد بن حنبل نقل مي‌کند که سبب بيماري امام سجاد عليه السلام در کربلا اين بود که گوشه اي از يک زره دستش را مجروح کرد.
اين مطلب را نمي‌توان قطعا رد يا قبول کرد ولي به هر حال با توجه به ضرورت ادامه حيات حضرت امام زين العابدين عليه السلام بعد از پدر بزرگوارش، حکمت الهي اقتضا مي کرد تا او در هنگامه نبرد در روز عاشورا، مريض باشد.
منابع:
بحارالانوار، ج 44، ص 298، حديث 3 و ج 45، ص1
الارشاد، ص 231
بحارالانوار، ج 46، ص41، حديث 36
