به گزارش روابط عمومی و اموربین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در فاطمیه دوم در قم، اظهار کرد: از زمان قابیل تاکنون، هزاران جاده‌ای که دزدان راه انسانیت به روی بشر باز کرده‌اند، ذاتاً دارای خطر است و هر کسی فریب خورد و خود را در این عرصهٔ خطر قرار داد، خرمن عقل، فطرت، روح و اندیشه و شخصیتش سوخت و چیزی هم از او باقی نماند. پروردگار در آیهٔ 105 سورهٔ کهف می‌فرماید: «فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْناً؛ من برای آنها که خودشان را به‌خاطر دو روز شکم، شهوت، صندلی، پول، مقام، شهرت، در دنیا به خطر انداخته‌اند و همهٔ ارزش‌های طبیعی و ملکوتی‌شان را در همان دنیا خاکستر کرده‌اند، ارزشی در قیامت نخواهم گذاشت».
صراط مستقیم راهی استوار و مصون از خطرها
وی صراط مستقیم را راهی استوار و مصون از خطرها عنوان کرد و گفت: راه توحید که خداوند در جای جای قرآن از این راه به «صراط مستقیم» یعنی راه استوار تعبیر کرده، جاده‌ای است که با هیچ حمله ای خراب نمی‌شود و بسته شدن در این جاده محال است. بر طبق بیان قرآن هر سالک و راهروی که خود را از طریق قلب، عقل و فکر به توحید می‌رساند؛ هزاران خطر برای بازداشتن سالک و راهرو در برابر این راه هست که البته در زمان امام عصر(عج) کاملاً بی‌خطر می‌شود.
روزگار بی‌خطر، پر از امنیت و عدالت خواهد آمد
مبلغ برجسته بین الملل ادامه داد: در زمان امام زمان(عج) خطری وجود ندارد که در برابر جاده توحید عرض‌اندام کند. همه در آن روزگار عادل می‌شوند و دیگر شرکی وجود ندارد که مردم دچار ظلم عظیم باشند. خداوند در سوره لقمان می‌فرماید: «إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيم؛ دیگر بتی(زنده و بی‌جان) در آن زمان وجود ندارد که مردم به آن بت روی بیاورند».
استاد برجسته اخلاق حوزه علمیه قم، بیان کرد: امام باقر(ع) در تفسیر زمان حضرت مهدی(عج) نیز می‌فرمایند: «اگر دختر جوانی با زیبایی خیره‌کننده‌اش از بازار بغداد زمان امام قائم شتری از طلا و نقره را بار بزند و تا وسط بازار شام برود، در این مسیر طولانی دو کشور، نه چشمی پیدا می‌شود که لحظه‌ای به او چپ نگاه کند و نه دستی پیدا می‌شود که به‌طرف بارش دراز شود. این روزگار بی‌خطر، پر از امنیت و عدالت است و خطر نفس اماره نابود است و شیطان‌ها نیستند تا جولان‌هایی مقابل مردم بدهند و مردم فریب بخورند. این جاده که به‌طرف توحید می‌رود و سالک آن‌هم به توحید انبیا، ائمه و اولیا می‌رسد، فعلاً تا وقتی که خیمهٔ عدالت جهانی برپا نشده، پر از دیو و دد، خطر، آتش، ظلم و خیانت است. همهٔ اینها هم دهان خود را باز کرده‌اند که مؤمن را ببلعند و کار دیگری ندارند.
علل ظلم به مؤمنان و سالکان
محقق، مفسر و پژوهشگر علوم قرآنی افزود: شاید مردم مؤمن و اهل ایمان کمتر فکر کنند و بگویند مگر ما چه‌کار کرده‌ایم که این‌قدر دشمن داریم! ما که خوب و خیرخواه هستیم؛ بدِ کسی را نمی‌خواهیم و هرچه خوبی برای خودمان می‌خواهیم، برای دیگران هم می‌خواهیم؛ ما که هرچه بدی برای خودمان نمی‌خواهیم، برای دیگران هم نمی‌خواهیم؛ برای چه این‌قدر با ما مخالف هستند، ما را زندان و تبعید می‌کنند و می‌کُشند، اموال ما را می‌برند و چوب لای چرخ ما می‌گذارند؟! دلیلش این است که مزاحم هستید! اگر دلت می‌خواهد کاری به کار تو نداشته باشند، تو هم بی‌دین بشو؛ اگر دلت می‌خواهد سختی نکشی، تو هم هم‌حزب آنها بشو؛ اگر دلت می‌خواهد مشکلی برایت پیش نیاورند، هم‌فرهنگ آنها بشو. خداوند خطاب به پیغمبر(ص) می فرماید: «وَلَنْ تَرْضَىٰ عَنْكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ»(سورهٔ بقره، آیهٔ 120) یهود و نصرانی یک گروه مزاحم و گروه مزاحم دیگر آنهایی هستند که به عمویت ابوطالب گفتند: به برادرزاده‌ات بگو هفته را از شنبه تا جمعه نصف کند، ما نصف هفته خدای او را عبادت می‌کنیم و نصف هفته هم او بت‌های ما را عبادت کند! این‌گونه ما دیگر کاری به کار او نخواهیم داشت.
ادب این است که در برابر خداوند سکوت و خاموشی محض باشیم
نویسنده کتاب ارزشمند «عبودیت و دینداری در پرتو قرآن» ، در مورد ادب مؤمن نسبت به خداوند در سختی‌ها، اظهار کرد: باید به اصل «کاری به کارتان داشتن» دانا شوید تا در این‌همه درد و زجر و محرومیتی که می‌کشید، این‌همه تحریمی که به شما تحمیل می‌شود، راحت شوید. اگر ما این حقایق را درک نکنیم، از زخم‌هایی که می‌خوریم، دادمان درمی‌آید. اگر این مسائل را درک کنیم، نه سر خدا داد می‌کشیم و نه با ابی‌عبدالله(ع) یا پیغمبر(ص) چون‌وچرا می‌کنیم. ادب این است که در برابر خداوند سکوت و خاموشی محض باشیم. کدام یک از 124 هزار پیغمبر و چهارده معصوم را خبر دارید که در آن کوران خطرها و حوادث سنگین بر سر خدا داد کشیده باشند؟
وی اظهار داشت: این مطلب را بیشتر مفسّرین و اهل حدیث نوشته‌اند: وقتی می‌خواستند حضرت ابراهیم(ع) را در آتش بیندازند، من در کتابی دیدم که نمرودیان دور هزارمتر زمین را دیوار بلند کشیده بودند و از ملت طاغوت‌پرست خواستند هرچه وسائل آتش‌زا دارید، برای سوزاندن ابراهیم به مملکت، حکومت و بتخانهٔ خود‌تان کمک کنید. ملت هم مشتاقانه هرچه هیزم، زغال‌سنگ و مواد آتش‌زا داشتند، آوردند. وقتی هم که آتش زدند، پرنده‌ها از چند کیلومتری هوا رد نمی‌شدند؛ چون هُرم آتش کبابشان می‌کرد. حال می‌خواهند ابراهیم(ع) را در این آتش بیندازند. گاهی خودمان را جای انبیاء و اولیای الهی حساب کنیم و ببینیم اگر این خطر در راه خدا و در حال سلوک الی‌الله برای ما پیش می‌آمد، ما چه می کردیم؟
مبلغ برجسته بین الملل در مورد امر واجب پروردگار به خاموشی در کنار گفته‌های الهی اشاره و تصریح کرد: در قرآن مجید امر واجب دارد: «وَأَنْصِتُوا» کنار من و گفته‌های من، تا آخر عمرتان خاموش باشید. داد خود را بر سر شیطان و نفس اماره بکشید، در این راهی که منتهی به توحید می‌شود، هزاران خطر تولید کرده‌اند و تولید می‌کنند؛ گاهی هم برای به زانو درآوردنت به زندان، تبعید و کشتن خودت و جوانت و کم‌شدن مالت روی می آورند. باید از لابلای این خطرها عبور کنید تا به توحید برسید. کسانی که سالک این راه هستند، بر سر خدا و اولیای الهی و اهل‌بیت(ع) داد نمی‌کشند. آنان با وجود همه این خطرات در مسیر الهی هستند و با خدای خود عاشقانه راز و نیاز می کنند.
استاد انصاریان در پاسخ به پرسشی که انسان چگونه جاده هدف را به سلامت طی کند؟ اظهار کرد: در راهی که هزاران خطر هست، انسان ممکن است جاده و هدف را گم کند، یادش برود و غافل شود، در سلوک پشیمان شود و سختی‌ها را تحمل نکند و از جاده بیرون رود. امام رضا(ع) برای اینکه این جاده را به سلامت طی کنیم، ما را راهنمایی کرده‌اند و فرموده‌اند: «کَلِمَةُ لا إلهَ إلّا اللّهُ حِصنی» منظور از «لا إلهَ إلّا اللّه»، توحید حقیقی و حقیقت توحید است، نه توحید لفظی و زبانی. «کَلِمَةُ لا إلهَ إلّا اللّهُ حِصنی فَمَن دَخَلَ حِصنی اَمِنَ مِن عَذابی» یعنی سالک از این هزاران خطر در امان است، اما «بِشُروطِها وَ أنَا مِن شُروطِها». اگر می‌خواهید از خطر خسته نشوید و درد نکشید و سر خدا و ما داد نکشید، دست خود را در این جاده در دست ما بگذارید؛ ما راهنمای الهی هستیم، برای اینکه شما را به مقصد برسانیم.
ایشان در پایان افزود: آنان‌که در حوادث سنگین نزد خدا و اهل‌بیت(ع) شکایت می‌کنند و فریادها برمی آورند از بی‌خبران هستند و آن کسانی‌که در راه الهی قدم برمی‌دارند در برابر خداوند سکوت و خاموشی محض هستند و با هر مشکلی به درگاه پروردگار شکایت ننموده، آرام و تسلیم خواهند بود.
انتهای پیام /
